زمستان و بهار مؤمن
امام صادق علیه السلام فرمودند:
الشِّتَاءُ رَبِیعُ الْمُؤْمِنِ یَطُولُ فِیهِ لَیْلُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَى قِیَامِهِ وَ یَقْصُرُ فِیهِ نَهَارُهُ فَیَسْتَعِینُ بِهِ عَلَى صِیَامِهِ
زمستان ، بهار مومن است ؛ از شبهای طولانی اش برای شب زنده داری ، و از روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره می گیرد
[وسائل الشیعه، ج۱۰، ص: ۴۱۴]
زمستان شبهای بسیار بلند و طولانی دارد . اشخاصی که دغدغه خودسازی و نماز شب دارند بهترین فرصت است که از این فصل سال شروع کنند
شب های بلند بی عبادت چه کنم؟؟؟…
طبعم به گناه کرده عادت چه کنم؟؟؟…
گویند کریم است و گنه میبخشد…
گیریم که ببخشد! ز خجالت چه کنم؟؟؟…
یک داستان مرتبط
پس از آنکه حضرت مریم علیها السّلام از دنیا رفت، حضرت عیسی علیه السّلام جنازه ی او را پس از تجهیز به خاک سپرد، سپس روح مادرش را دید و گفت: «مادر! آیا هیچ آرزویی داری؟»
مریم علیها السّلام پاسخ داد: «آری، آرزویم این است که در دنیا بودم و شب های سرد زمستانی را با مناجات و عبادت در درگاه خدا به بامداد می رساندم و روزهای گرم تابستان را روزه می گرفتم»
[داستان هایی از یاد خدا، صفحه ۲۸]