۵۴. ادعای محمد احمد بن عبد الله
محمد احمد بن عبد الله متوفای ۱۳۰۲ و معروف به «مهدی سودانی» از سادات حسینی و پدرش فقیه بود. وی یک دوره دعوت سری نمود تا اینکه کار به دعوت علنی رسید. در این میان شماری از مردم و قبایل به او پیوستند. بالاخره در سال ۱۲۸۹ خود را «مهدی منتظَر» خواند و از فقهای سودان خواست تا او را حمایت نمایند.
وی به عبد الله التعایشی که بعد از او جانشین وی شد گفت خوابی که دیده او را مهدی منتظر نشان داده است. اساس کار وی همین خواب و نیز ادعای شنیدن صداهائی (هواتف) در بیداری بود که بر اساس آنها مدعی شد نوعی دعوت مهدیانه و حتی نبوت گونه دارد. (مهدی از صدر اسلام تا قرن سیزدهم، ص ۶۸)
در منشور دعوت او آمده است: «رسول الله (صلی الله علیه و آله) به من خبر داد که من مهدی منتظر هستم و در حضور خلفا، اقطاب و خضر و شماری از اولیاء من را روی کرسی خود نشاند، شمشیرش را به کمر من بسته و ده فرشته برگزیده را مامور تایید من کرد و به عزرائیل گفت که همیشه در کنار من باشد. او در میدان جنگ پیشاپیش من حرکت می کند و در ایام دیگر پشت سر من. خضر همیشه با من است پیش روی ما هم رسول و خلفای چهارگانه و اقطاب اربعه و شصت هزار ولی از اموات هستند.» (منشورات المهدیه، مدخل الف، ب، ت، ث، ج)
داستان قیام وی در ایران در عهد قاجار انعکاس فراوان یافت با این همه مهدی سودانی به هیچ روی متهم به تشیع نشده و باور مهدویت در او بیشتر متاثر از تصوف بوده است، نامبرده پیش از مرگ، عبد الله التعایشی را جانشین خود نمود، وی نیز در جنگی با انگلیسی ها در سال ۱۸۸۸ میلادی کشته شد. (حلیه البشر، ج ۲، ص ۸۰۵)
