۳۹. ادعای مهدی نُصیری
منطقه لاذقیه از مناطقی است که نصیری ها از دیرباز در آن سکونت داشته اند. منابع از ظهور شخصی به نام «مهدی نصیری» در سال ۷۱۷ با ادعای مهدویت از آن منطقه یاد کرده اند. وی که مدعیات مختلفی داشت خود را «محمد بن حسن منتظر» نیز می خواند و تمامی امت را کافر محسوب می کرد. عده زیادی از افراد نیز به او گرویدند و سر انجام در نبردی که بین او و سربازان حکومت در گرفت و حدود ۱۲۰ هزار نفر کشته شدند این فتنه خاتمه پیدا کرد. (ر.ک: تاریخ اولجایتو، ص ۷۷ و تاریخ الفی، ج ۷، ص ۴۳۵۳)
برخی مورخین گفته اند: «در سال ۷۱۷ ه.ق مردی جبلی که مدعی بود مهدی است در منطقه جبله برخاست و شماری از نصیری ها و جاهلان، حوالی سه هزار نفر اطرافش گرد آمدند. یک بار می گفت: محمد مصطفایم و بار دیگر می گفت: علی هستم. و یکبار می گفت: محمد بن حسن منتظر هستم. او مردمان (اهل سنت) را کافر می دانست و دین نصیری را دین حق تصور می کرد. در این وقت ناصر حاکم مصر درگذشت و اینان در سواحل بر آشفتند و منطقه جبله را مباح شمردند، … شیخین را لعن کردند و مساجد را تخریب نمودند و مسلمانان را نزد رهبر خود برده می گفتند که در برابر اله خود سجده کن. در این وقت سپاهی از طرابلس رفت و این طاغی و گروه او را کشت.» (ر.ک: شذرات الذهب، ج ۸، ص ۷۸)
