اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) به ایمان و شناخت مردم نسبت به امام معصوم (علیه السلام) در دوره غیبت توجه بسیار بالائی داشته اند. در دعاها و زیارت ها و روایت های ائمه معصومین (علیهم السلام) به موارد زیادی از علل ضعف ایمان به امام غائب توجه شده است.

برای این ضعف ایمان و شناخت باید درمان هائی ارائه دهیم:

گام اول : به دست آوردن شناخت کامل از امام زمان خود و مسائل مربوط به مهدویت

گام دوم : به دست آوردن دلائل کافی برای اثبات امام معصوم در عصر غیبت

گام سوم : باید به همه شبهات مهدویت پاسخ داده شود.

گام چهارم : مشکل یأس و نوامیدی را از جامعه بزدائیم و این امر هم با اطلاع و علم بدست آید . باید به این آگاهی برسیم که حکومت مهدوی یأس را نابود خواهد کرد و امید را در دلها زنده خواهد نمود.

گام پنجم : این است که به افق های دور دست نظاره کنیم و برای خود برنامه صحیحی ارائه دهیم و از غفلت در آییم.

گام ششم : در مرحله آخر ارتباط معنوی خود را با امام زمان تقویت کنیم و این تقویت ارتباط با چند امر محقق خواهد شد:

۱.خواندن دعاهای روزانه و هفتگی أعم از ؛دعای عهد ، ندبه ، توسل و …

۲.زیارت های روزانه و هفتگی و اهداء ثواب آنها به وجود نازنین و مقدس آن حضرت.

۳.توجه و یاد آوری این نکته که اعمال ما خدمت امام زمان (علیه السلام) عرضه می شود و ایشان پرونده ما را نظاره می کنند و امضاء.

۴.ارتباط مالی و عاطفی با آن حضرت. یعنی انفاق های واجب و مستحب را در زندگی خود فراموش نکنیم و برای سلامتی آن حضرت نذر کنیم.

۵.حکومت مهدوی یأس را نابود خواهد کرد و امید را در دلها زنده خواهد نمود.

۶.ارتباط پیوسته و مداوم در زندگی روزمره با آن حضرت. لذا مهم ترین عنصر برای ارتباط معنوی با آن حضرت ، ادعیه و زیارات روزانه و هفتگی می باشد که یک برنامه منظم و پیوسته دا در اختیار منتظران قرار می دهد تا زندگی خود را بر طبق این الگوها تنظیم کنند و به سوی ظهور آن حضرت حرکت کنند. در این دعاها است که امید در دلها زنده می شود.

منبع برای مطالعه : کتاب به سوی ظهور – آیت الله مصباح