میراث پیامبران (ع) نزد امام زمان (عجل الله)

حکومت حضرت مهدی علیه السلام تجلّی قدرت لایتناهی خداوند است. اراده و خواست خداست که به این بندۀ صالحش چنان قدرتی دهد تا یادآور خاطره تمام پیامبران باشد. اینک به معرّفی میراث پیامبران که نزد امام مهدی علیه السلام وجود دارد، می‌پردازیم:

۱- عمامه و پیراهن رسول خدا صلّی الله علیه و آله
حضرت مهدی علیه السلام هنگام ظهور، عمامه سفید جدّش پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله را بر سر می نهد(۱) و پیراهن خون آلود او را – در جنگ احد – می پوشد.
امام صادق علیه السلام به یعقوب بن شعیب فرمود: « آیا نمی خواهی پیراهن قائم آل محمّد علیهم السلام راکه در روز ظهور به تن می کند، به تو نشان دهم؟»
عرض کردم : آری. آن حضرت صندوقی را خواست که برای او آوردند و پیراهنی از آن بیرون آورد و در مقابل یعقوب باز کرد.
یعقوب می گوید: ناگاه چشمم به آستین چپ پیراهن افتاد که آغشته به خون بود. آن حضرت فرمود: «این پیراهن رسول خدا صلی الله علیه و آله است. روزی که دندان های پیشین آن حضرت را شکستند، این پیراهن را پوشیده بود. حضرت قائم علیه السلام با همین پیراهن قیام می کند».
یعقوب می گوید: خون ها را بوسیدم و به چشم کشیدم. آن گاه امام پیراهن را پیچید و در جای خود قرار داد.(۲)

۲- زره و شمشیر ذوالفقار پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله
امام صادق علیه السلام داشتن سلاح های رسول خدا صلی الله علیه و آله را از نشانه های امامت می داند. حارثه بن المغیره نصری گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: امام به چه چیز شناخته می شود؟ آن حضرت فرمود: «به سکینه و وقار».
عرض کردم: و دیگر به چه چیز؟ آن حضرت فرمود: «او را به وسیله شناختن حلال و حرام و نیاز مردم به او و بی نیازی او از مردم و سلاح پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نزد او می شناسی».(۳)

۳- پرچم رسول خدا صلی الله علیه و آله
این پرچم را جبرئیل در روز بدر برای آن حضرت آورد و با به اهتزاز درآمدنش مسلمانان پیروز شدند، همراه حضرت مهدی علیه السلام خواهد بود. حضرت علی علیه السلام نیز این پرچم را در بصره به اهتزاز درآورد و چشم فتنه را کور کرد. مؤمنان اصرار ورزیدند تا حضرت علی علیه السلام آن پرچم را در صفّین به اهتزاز درآورد، ولی آن حضرت نپذیرفت و فرمود: «این پرچمی است که بعد از من، کسی جز حضرت قائم علیه السلام آن را به اهتزاز درنمی‌آورد».(۴)
حضرت امام سجاد علیه السلام به ابوخالد کابلی فرمود: «گویا می بینم صاحب شما بر بلندی نجف در پشت کوفه قرارگرفته است، در حالی که پرچم رسول خدا صلی الله علیه و آله را برافراشته است و آن را به سوی هیچ گروهی نمی برد مگر آن که خداوند نابودشان می سازد».(۵)

۴- عصای حضرت موسی علیه السلام
امام باقر علیه السلام فرمود:« عصای موسی علیه السلام پیش از آن که در دست حضرت موسی علیه السلام باشد، عصای حضرت آدم علیه السلام بود. سپس به حضرت شعیب علیه السلام و بعد به حضرت موسی علیه السلام رسید و اکنون این عصا نزد ماست. رنگ این عصا همچنان سبز است و همان شکل اول خود باقی است. اگر از آن بپرسی، پاسخ می دهد: این عصا برای قائم ما عجّل الله فرجه الشریف ذخیره گردیده است. او با عصا همان کاری می کند که حضرت موسی علیه السلام انجام داد».(۶)

۵- سنگ حضرت موسی علیه السلام
سنگی که حضرت موسی علیه السلام برآن زد و چشمه های آب ازآن روان شد، نزد امام مهدی علیه السلام است. وقتی آن حضرت به سوی کوفه حرکت می کند، یکی از یاورانش فریاد می زند: هیچ کس آب و غذا برندارد. آن گاه سنگ حضرت موسی علیه السلام را بر شتر می نهند و همراه خود می برند. در هیچ منزلی فرود نمی آیند مگر آن که چشمه ای از آن سنگ روان می شود و گرسنگان بی نیاز و تشنگان سیراب می شوند.(۷)

۶- تابوت سکینه
این همان صندوقی است که خداوند برای مادر موسی علیه السلام فرستاد تا نوزادش را در آن قرار دهد و در دریا رها کند. حضرت موسی علیه السلام در پایان عمر، لوح هاوزره و همه آثار نبوّتش را در آن قرارداد.(۸)
به گفته برخی محقّقان، تمثال های پیامبران خدا در این تابوت جای داشت. بنی اسرائیل این تابوت را در جنگ ها با خود حمل می کرد و در پرتو آن، پیروزی به دست می آورد.(۹)
قائم آل محمّد علیهم السلام هنگام ظهور و رفتن به سوی بیت المقدس، آن تابوت را همراه خاتم سلیمان و لوح های موسی علیه السلام بیرون می آورد.(۱۰)

۷- مجموعه ای دیگر از آثار پیامبران
امام صادق علیه السلام فرمود: «لوح ها و عصای موسی و خاتم سلیمان علیهماالسلام نزد من است، ظرفی که حضرت موسی علیه السلام در آن برای خدا قربانی می کرد، تابوتی که فرشتگان آن را حمل کردند و آوردند، و نیز نامی که پیامبر برای حفظ مسلمانان از تیرهای مشرکان آن را در میان صف های لشکر قرار می داد، پیش من است».(۱۱)

۸- کتاب های آسمانی
تمام کتاب های آسمانی توسّط پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به اهل بیت علیهم السلام انتقال یافت. اکنون همه آنها در اختیار آخرین ذخیره الهی است. روزی که حضرت بقیّه الله عجّل الله فرجه الشریف به فرمان پروردگار از پس پرده غیبت بیرون آید، تمام آنها را با خود می آورد.
امام صادق علیه السلام فرمود: «خداوند هیچ چیز به پیامبران نداد مگر این که آن را به حضرت محمّد صلی الله علیه و آله نیز عطا کرد. آن صحفی که قرآن درباره اش فرمود: صحف ابراهیم و موسی نزد ماست».(۱۲)

۹- قرآنی که حضرت علی علیه السلام آن را گردآورد
روزی که رسول خدا صلی الله علیه و آله دارفانی را وداع گفت، حضرت علی علیه السلام به سفارش وی در خانه نشست تا قرآن را گردآورد. او پس از پایان کار، قرآن را به مسجد برد و به ابوبکر عرضه کرد. عمر گفت: ای علی! این قرآن را به جای خود برگردان، ما نیازی به آن نداریم. حضرت علی علیه السلام آن را گرفت و به خانه برگشت. هنگامی که عمر به خلافت رسید. روزی به علی علیه السلام گفت: اگر بخواهی می توانی قرآنی که نزد ابوبکر آوردی، اکنون بیاوری تا گرد آن جمع شویم. حضرت فرمود: «هیهات! راهی برای رسیدن به آن نیست. من در زمان ابوبکر چنان کردم تا بر شما اتمام حجّت کرده باشم و در روز قیامت نگویید: ما از این غافل بودیم، یا برای ما نیاوردی. اکنون این قرآن نزد من است و جز پاکان و جانشینان من کسی به آن دست نمی زند».
عمر گفت: آیا زمانی برای اظهار این قرآن وجود دارد؟
حضرت فرمود: «آری! هنگامی که قائم از فرزندانم ظهور کند».(۱۳)
همچنین تمام کتاب ها و نوشته های معصومین علیهم السلام به نام های صحیفه جامعه(۱۴) که املای رسول خدا و خطّ حضرت علی علیهماالسلام بود، کتاب علی(۱۵)، مصحف فاطمه(۱۶)، جفر ابیض(۱۷)، جفر احمر(۱۸) و صحیفه هایی که نام تمام پیامبران، پادشاهان و پیروان اهل بیت علیهم السلام بر آن نوشته است، نزد امام عصر قرار دارد.
شایان ذکر است که قرآن کنونی، همان قرآنی است که امام علی علیه السلام آن را به دستور پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله جمع کرد و می خواست آن را عرضه کند که با مخالفت شدید عمر بن خطاب روبه‌رو گردید.

پی‌نوشت‌ها:
۱. عقد الدرر۷، ص۲۷۹.
۲. الغیبه، نعمانی، ص۲۴۳.
۳. همان، ص۲۴۲.
۴. معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۳۸۶.
۵. همان، ص۲۰۱.
۶. بصائر الدرجات، ص۱۸۳.
۷. همان، ص۱۸۸.
۸. الشیعه والرجعه، ج۱، ص۱۶۴.
۹. همان، ص۱۸۳.
۱۰. بصائر الدرجات، ص۱۷۵.
۱۱. همان، ص۱۳۵.
۱۲. همان.
۱۳. الشیعه والرجعه،ج۱، ص۴۱۹.
۱۴. بصائرالرجات، ص۱۴۲.
۱۵. همان، ص۱۴۷.
۱۶. همان، ص۱۵۱.
۱۷. معجم الامام المهدی، ج۳، ص۳۸۸.
۱۸. بصائر الدرجات، ص۱۵۱.
منبع: پورتال جامع مهدویت