زیارت ائمه المومنین از خیانتهای بعد از رسول الله میگوید

 

در این زیارت  بعد از اذن ورود و قسمتهای مختلف که خوانده میشود به فرازی میرسد که  حملاتی دارد  بس قابل تأمل و دقیق.

جملاتی که  خود کتاب  تاریخ است

جملاتی که هر کسی با حق و حقیقت درون میتواند بفهمد اینها کلام نورانی معصوم میتواند باشد که دوران بعد از رسول خدا(صلی الله) را اینگونه  ترسیم کرده است.

این جملات  که در زیارت جامعه ائمه المومؤمنین گرد آمده  حکایت از دشمنی  بزرگی است که  با دین  صورت گرفته و منجر به آن  واقعه بزرگ  شده   در سرزمین کربلا.

قسمتی از زیارت که ارتباط با موضوع ما دارد را میآوریم و در پایات فایل کامل زیارت و صورت آنرا قرار  خواهیم داد:

اى آقایان من اى آل رسول خدا من بوسیله شما به درگاه خداى بزرگ بلند مرتبه تقرب مى ‏جویم

بِالْخِلاَفِ عَلَى الَّذِینَ غَدَرُوا بِکُمْ وَ نَکَثُوا بَیْعَتَکُمْ وَ جَحَدُوا وِلاَیَتَکُمْ وَ أَنْکَرُوا مَنْزِلَتَکُمْ‏

 و بواسطه مخالفت با دشمنان شما که مکر و غدر با شما کردندو بیعت امامت شما را شکستند و مقام ولایت و عالى منزلت شما را انکار کردند

وَ خَلَعُوا رِبْقَهَ
طَاعَتِکُمْ وَ هَجَرُوا أَسْبَابَ مَوَدَّتِکُمْ وَ تَقَرَّبُوا إِلَى
فَرَاعِنَتِهِمْ بِالْبَرَاءَهِ مِنْکُمْ وَ الْإِعْرَاضِ عَنْکُمْ‏

 و علاقه اطاعت شما
را از خود برکندند و از محبت شما با تمام اسباب دورى کردند و به فراعنه شما
خاندان تقرب و از شما بیزارى جستند و اعراض کردند

وَ مَنَعُوکُمْ مِنْ إِقَامَهِ الْحُدُودِ وَ اسْتِیصَالِ الْجُحُودِ وَ شَعْبِ الصَّدْعِ وَ لَمِّ الشَّعَثِ وَ سَدِّ الْخَلَلِ‏

 و از اقامه حدود
الهى و استیصال و ریشه کن ساختن منکران دین حق و رفع تفرقه و تشعب و جمع
آورى مسلمین از تفرقه و خلاف و اصلاح و براست آوردن کجی ها

وَ تَثْقِیفِ الْأَوَدِ وَ إِمْضَاءِ الْأَحْکَامِ وَ تَهْذِیبِ الْإِسْلاَمِ وَ قَمْعِ الْآثَامِ‏

 و اتمام نواقص امور امت و اجراء احکام خدا و تهذیب و آراستن قوانین شرع و قلع و قمع گناهان شما را منع کردند

وَ أَرْهَجُوا
عَلَیْکُمْ نَقْعَ الْحُرُوبِ وَ الْفِتَنِ وَ أَنْحَوْا عَلَیْکُمْ
سُیُوفَ الْأَحْقَاِد وَ هَتَکُوا مِنْکُمُ السُّتُورَ

 و دایم بر دیده شما
گرد و غبار میدان جنگ و فتنه و فساد برانگیختند و شمشیرهاى حقد و کینه را
بر علیه شما از غلاف کشیدند و پرده‏ هاى حرمت و جلالت شما را بردریدند

وَ ابْتَاعُوا بِخُمْسِکُمُ الْخُمُورَ وَ صَرَفُوا صَدَقَاتِ الْمَسَاکِینِ إِلَى الْمُضْحِکِینَ وَ السَّاخِرِینَ‏

 و به نقد خمس شما آل رسول شرابها خریدند و خوردند و حق صدقات مسکینان و فقیران را به مسخره‏ چیان دادند

وَ ذَلِکَ بِمَا
طَرَّقَتْ لَهُمُ الْفَسَقَهُ الْغُوَاهُ وَ الْحَسَدَهُ الْبُغَاهُ أَهْلُ
النَّکْثِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخِلاَفِ وَ الْمَکْرِ

 و این قدرت را دشمنان شما از آن یافتند که مردم فاسق و گمراه و حسودان ظالم و اهل مکر و خلاف قوم بى ‏وفاى حیلت‏گر

وَ الْقُلُوبِ الْمُنْتِنَهِ مِنْ قَذَرِ الشِّرْکِ وَ الْأَجْسَادِ الْمُشْحَنَهِ مِنْ دَرَنِ الْکُفْرِ

 دلهاى ناپاک پر عفونت و پلیدى و شرک و تنهاى مملو از کثافت و کفر

الَّذِینَ أَضَبُّوا
عَلَى النِّفَاقِ وَ أَکَبُّوا عَلَى عَلاَئِقِ الشِّقَاقِ فَلَمَّا مَضَى
الْمُصْطَفَى صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ‏

 آنان که بر خوى
نفاق استوار بودند و بر علایق و اسباب تفرقه و شقاق اسلام سخت فرو رفته و
به رو درافتادند پس هنگامى که حضرت محمد صلى الله علیه و آله از جهان
درگذشت

اخْتَطَفُوا الْغِرَّهَ وَ انْتَهَزُوا الْفُرْصَهَ وَ انْتَهَکُوا الْحُرْمَهَ

 فرصت را غنیمت شمردند و عزت و خلافت و سلطنت را در ربودند و از حرمت اهل بیت پرده‏ درى کردند

وَ غَادَرُوهُ عَلَى فِرَاشِ الْوَفَاهِ وَ أَسْرَعُوا لِنَقْضِ الْبَیْعَهِ وَ مُخَالَفَهِ الْمَوَاثِیقِ الْمُؤَکَّدَهِ

 و در حالى که جسد
رسول (ص) بر بستر وفات بود مهلت نداده مکر و حیلت انگیختند و بیعت را
شکستند و آن عهد محکم و پیمانهاى اکید پیغمبر را نقض کردند

وَ خِیَانَهِ الْأَمَانَهِ الْمَعْرُوضَهِ عَلَى الْجِبَالِ الرَّاسِیَهِ وَ أَبَتْ أَنْ تَحْمِلَهَا

 و امانت را که بر کوه ‏هاى سخت عرضه داشتندو از حملش آنها ابا و امتناع نمودند

وَ حَمَلَهَا
الْإِنْسَانُ الظَّلُومُ الْجَهُولُ ذُو الشِّقَاقِ وَ الْعِزَّهِ
بِالْآثَامِ الْمُولِمَهِ وَ الْأَنَفَهِ عَنِ الاِنْقِیَادِ لِحَمِیدِ
الْعَاقِبَهِ

 و انسان حمل آن بار
امانت کرد که ظلوم و جهول بود در آن امانت خیانت کردند که همه آنها اهل
شقاق و نفاق و تفرقه بودند به گناهان مؤلم تکبر و نخوت و مباهات داشتند به
جاى آنکه اطاعت و انقیاد براى حسن عاقبت خود کنند

فَحُشِرَ سِفْلَهُ الْأَعْرَابِ وَ بَقَایَا الْأَحْزَابِ إِلَى دَارِ النُّبُوَّهِ وَ الرِّسَالَهِ وَ مَهْبِطِ الْوَحْیِ‏

 پس مردم پست سفله طبیعت اعراب و بقایاى جنگ احزاب کفار را به در خانه نبوت و رسالت و محل هبوط وحى

وَ الْمَلاَئِکَهِ وَ مُسْتَقَرِّ سُلْطَانِ الْوِلاَیَهِ وَ مَعْدِنِ الْوَصِیَّهِ وَ الْخِلاَفَهِ وَ الْإِمَامَهِ

 و فرشتگان و بارگاه سلطان ولایت و معدن وصیت امامت و خلافت رسول (ص) برانگیختند

حَتَّى نَقَضُوا عَهْدَ الْمُصْطَفَى فِی أَخِیهِ عَلَمِ الْهُدَى‏

 تا آنکه عهد محمد مصطفى (ص) را در خلافت برادرش (على «ع» ) که پرچم هدایت امت

وَ الْمُبَیِّنِ
طَرِیقَ النَّجَاهِ مِنْ طُرُقِ الرَّدَى وَ جَرَحُوا کَبِدَ خَیْرِ
الْوَرَى فِی ظُلْمِ ابْنَتِهِ وَ اضْطِهَادِ حَبِیبَتِهِ‏

 و مبین راه نجات از طرق فاسد باطل بود آن عهد را شکستند و جگر بهترین خلق را از ظلم و بیداد جور و جفاى بسیار که بر فاطمه

وَ اهْتِضَامِ عَزِیزَتِهِ بَضْعَهِ لَحْمِهِ وَ فِلْذَهِ کَبِدِهِ وَ خَذَلُوا بَعْلَهَا وَ صَغَّرُوا قَدْرَهُ‏

 پاره تن و جگر گوشه او وارد آوردند سخت مجروح کردند و شوهر او تنها و بى‏کس گذاشتند و قدر و منزلتش را خوار شمردند

وَ اسْتَحَلُّوا
مَحَارِمَهُ وَ قَطَعُوا رَحِمَهُ وَ أَنْکَرُوا أُخُوَّتَهُ وَ هَجَرُوا
مَوَدَّتَهُ وَ نَقَضُوا طَاعَتَهُ وَ جَحَدُوا وِلاَیَتَهُ‏

 و هتک احتراماتش را
مباح و قطع رحمتش کردند و برادریش را با پیغمبر (ص) انکار نمودند و دوستیش
را ترک گفتند و عهد طاعتش را شکستند و خلافت و ولایتش را منکر شدند

وَ أَطْمَعُوا
(أَطْعَمُوا) الْعَبِیدَ فِی خِلاَفَتِهِ وَ قَادُوهُ إِلَى بَیْعَتِهِمْ
مُصْلِتَهً سُیُوفَهَا مُقْذِعَهً (مُشْرِعَهً) أَسِنَّتَهَا

 و حتى بندگان او طمع در مقام شاهى و خلیفه اللهى او کردند و او را بسوى بیعت خودشان به زور شمشیر و سرنیزه کشیدند

وَ هُوَ سَاخِطُ الْقَلْبِ هَائِجُ الْغَضَبِ شَدِیدُ الصَّبْرِ کَاظِمُ الْغَیْظِ

 در حالى که او به دل خشمگین و سخت بر آنها غضبناک بود اما از صبر و فرو بردن خشم چاره نداشت

یَدْعُونَهُ إِلَى بَیْعَتِهِمُ الَّتِی عَمَّ شُومُهَا الْإِسْلاَمَ وَ زَرَعَتْ فِی قُلُوبِ أَهْلِهَا الْآثَامَ‏

 آنها آن حضرت را به عهد بیعت خود خواندند آن بیعتى که شومى آن عالم اسلام را فرا گرفت و تخم گناهان در دلهاى مسلمانان بکشت

وَ عَقَّتْ (وَ عَنَّفَتْ) سَلْمَانَهَا وَ طَرَدَتْ مِقْدَادَهَا وَ نَفَتْ جُنْدُبَهَا وَ فَتَقَتْ بَطْنَ عَمَّارِهَا

 بیعتى که سلمان و مقداد و اباذر را از آن امتناع بود و درون عمار یاسر را از غم بشکافت

وَ حَرَّفَتِ الْقُرْآنَ وَ بَدَّلَتِ الْأَحْکَامَ وَ غَیَّرَتِ الْمَقَامَ وَ أَبَاحَتِ الْخُمُسَ لِلطُّلَقَاءِ

 و قرآن را آن بیعت
از طریق تربیت امت منحرف کرد و احکام الهى را تغییر و تبدیل دادو مقام
خلافت را بغیر اهل سپرد و خمس پیغمبر و آل او به طلقاء رسید

وَ سَلَّطَتْ أَوْلاَدَ اللُّعَنَاءِ عَلَى الْفُرُوجِ وَ الدِّمَاءِ وَ خَلَّطَتِ الْحَلاَلَ بِالْحَرَامِ‏

 و اولاد آنان که به زبان رسول (ص) لعن شدند بر عرض و خون مسلمانان حکمفرما ساخت و حلال و حرام را در هم آمیخت

وَ اسْتَخَفَّتْ بِالْإِیمَانِ وَ الْإِسْلاَمِ وَ هَدَمَتِ الْکَعْبَهَ وَ أَغَارَتْ عَلَى دَارِ الْهِجْرَهِ یَوْمَ الْحَرَّهِ

 و ایمان و اسلام را خوار و خفیف ساخت و کعبه را ویران کرد و مدینه را که شهر هجرت بود روز حره به غارت داد

وَ أَبْرَزَتْ
بَنَاتِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ لِلنَّکَالِ وَ السَّوْرَهِ (وَ
السَّوْءَهِ) وَ أَلْبَسَتْهُنَّ ثَوْبَ الْعَارِ وَ الْفَضِیحَهِ

 و دختران مهاجر و انصار پیغمبر (ص) را براى عقوبت و ظلم و بیداد از پرده استتار بدر کشیدند و بر آنان لباس عار و افتضاح پوشانیدند

وَ رَخَّصَتْ لِأَهْلِ الشُّبْهَهِ فِی قَتْلِ أَهْلِ بَیْتِ الصَّفْوَهِ وَ إِبَادَهِ نَسْلِهِ وَ اسْتِیصَالِ شَأْفَتِهِ‏

 و اهل شبهه و نفاق را بر قتل اهل بیت برگزیده حق و هلاک آن نسل پاک عالى و استیصال محترمان

وَ سَبْیِ حَرَمِهِ وَ قَتْلِ أَنْصَارِهِ وَ کَسْرِ مِنْبَرِهِ وَ قَلْبِ مَفْخَرِهِ وَ إِخْفَاءِ دِینِهِ وَ قَطْعِ ذِکْرِهِ‏

 و سبى حرم و اسیرى
اهل بیت و کشتن انصار او و شکستن منبر آن حضرت و شکستن قلب مفاخر او و
اخفاء و محو دین مقدس آن بزرگوار و قطع اثر و نام مبارکش برخاستند

یَا مَوَالِیَّ
فَلَوْ عَایَنَکُمُ الْمُصْطَفَى وَ سِهَامُ الْأُمَّهِ مُغْرَقَهٌ فِی
أَکْبَادِکُمْ وَ رِمَاحُهُمْ مُشْرَعَهٌ فِی نُحُورِکُمْ‏

 اى ائمه هدى آقایان
من اگر رسول اکرم حضرت مصطفى (ص) حال شما را مشاهده مى ‏کرد در آن هنگام
که تیرهاى امت ظالم غرق در خون پاک جگرهاى مجروح شما بود و نیزه‏هایشان آب
از گلوى شریف شما می نوشید

وَ سُیُوفُهَا مُولَغَهٌ (مُولَعَهٌ) فِی دِمَائِکُمْ یَشْفِی أَبْنَاءُ الْعَوَاهِرِ غَلِیلَ الْفِسْقِ مِنْ وَرَعِکُمْ‏

 و شمشیرهایشان حریص
بریختن خون پاک شما بود و فرزندان زنا شفاى عطش فسق و فجورشان و خشم کفر و
نفاقشان را از خونهاى پاک با ورع و ایمان شما مى‏ دادند

وَ غَیْظَ الْکُفْرِ مِنْ إِیمَانِکُمْ وَ أَنْتُمْ بَیْنَ صَرِیعٍ فِی الْمِحْرَابِ قَدْ فَلَقَ السَّیْفُ هَامَتَهُ‏

 و شما اهل بیت رسول (ص) بعضى در محراب عبادت به تیغ دشمن مى ‏غلطیدید در حالى که شمشیر فرق مبارکش را شکافته

وَ شَهِیدٍ فَوْقَ الْجَنَازَهِ قَدْ شُکَّتْ أَکْفَانُهُ بِالسِّهَامِ (شُبِّکَتْ بِالسِّهَامِ أَکْفَانُهُ)

 و برخى شهید بالاى جنازه کفنش از تیرهاى دشمن سوراخ سوراخ گشته

وَ قَتِیلٍ بِالْعَرَاءِ قَدْ رُفِعَ فَوْقَ الْقَنَاهِ رَأْسُهُ وَ مُکَبَّلٍ فِی السِّجْنِ قَدْ رُضَّتْ بِالْحَدِیدِ أَعْضَاؤُهُ‏

 و برخى قتیل به
عراء کربلا در حالى که سرش بعد از شهادت به بالاى نى مى ‏رفت و برخى بسته
به زنجیر در قید زندان حلقه ‏هاى زنجیر اعضاى بدنش را نرم ساخته

وَ مَسْمُومٍ قَدْ
قُطِّعَتْ (قُطِعَتْ) بِجُرَعِ السَّمِّ أَمْعَاؤُهُ وَ شَمْلُکُمْ
(شَمَلَکُمْ) عَبَادِیدُ تُفْنِیهِمُ الْعَبِیدُ وَ أَبْنَاءُ الْعَبِیدِ

 و برخى از زهر ستم
امت امعاء و اندرونش قطعه قطعه مى ‏گشت و حال آنکه شمل مخالفان شما آزادگان
عالم بنده و بنده ‏زادگانى بودند که حتى بندگان پست آنان رانابود مى
‏کردند

فَهَلِ الْمِحَنُ یَا
سَادَتِی إِلاَّ الَّتِی لَزِمَتْکُمْ وَ الْمَصَائِبُ إِلاَّ الَّتِی
عَمَّتْکُمْ وَ الْفَجَائِعُ إِلاَّ الَّتِی خَصَّتْکُمْ‏

 پس اى امامان من اى
آقایانم آیا بر شما خاندان رسول تمام مصایبى که وارد شده غیر از آن مصیبت
وارد بر شما در عالم محنت و مصیبتى وجود دارد آیا فجایع و ظلم و بیدادى غیر
آنکه از این امت بشما بزرگواران اختصاص یافت در عالم هست

وَ الْقَوَارِعُ
إِلاَّ الَّتِی طَرَقَتْکُمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ عَلَى
أَرْوَاحِکُمْ وَ أَجْسَادِکُمْ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ‏

 و حادثه ناگوار سختى جز آنچه بر شما فرا رسید در جهان هست؟ درود و رحمت خدا و برکاتش بر ارواح پاک و اجسام شریف شما باد