سر درس امامت ۲۱ (وحی تسدیدی به امام دومین پیام سوره انبیاء ۱)
- باز هم به محضر ترجمه آیه ۷۳ شرفیاب می شویم: «و آنان را امامانی قرار دادیم که به فرمان ما [مردم را] هدایت مىکردند، و انجام دادن کارهاى نیک و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات را به آنان وحى کردیم، و آنان فقط پرستش کنندگان ما بودند.»
- به واژه وحی توجه کنید! سوالات متعددی را به ذهن می آورد؛ آیا ویژگی وحی که در آیه مطرح شده است به جهت بهرمندی ابراهیم و فرزندانش از مقام نبوت است یا مقام امامت؟ به دیگر سخن آیا به ابراهیم و فرزندانِ امامش، از آن جهت که امام هستند وحی می شود یا از آن جهت که نبی هستند؟ آیا بر امام هم وحی می شود؟! اگر اینگونه است پس تفاوت میان امام و نبی در چیست؟
- سوالهای فوق ذهن یک فرد دقیق را متوجه خود می سازند؛ در ادامه هم در این نکته و هم در نکات بعد می توان پاسخ آنها را جستجو کرد.
- این وحی که در آیه مطرح شده است بدون شک صفت امام است زیرا چنانچه گذشت آیه در مقام توصیف «امامت» ابراهیم و فرزندان اوست و نظری به تشریح زوایای نبوت ندارد. بنابراین بدون شک آیه شریفه، «وحی» را برای امام به اثبات رسانده است اما معنای این وحی چیست و تفاوت آن با وحیی که به انبیاء می شود در کدام است؟ سوالات مهمی هستند که در نکات بعدی به پاسخ آنها پرداخته می شود.