رجعت از اعتقادات شیعه

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: کسی که به رجعت ما اعتقاد ندارد از ما [اهل بیت] نیست(۱). علامه مجلسی (ره) در این رابطه می فرماید: من تصور می کنم که هر کس در مورد رجعت تردید کند، در مورد امامان اهل بیت علیهم السلام شک دارد و چون آن را نمی تواند در میان شیعیان ابراز کند، برای تخریب آیین مقدس و برای گول زدن افراد ضیف الایمان چنین اظهار می کند که اهل بیت را قبول دارد ولی رجعت را قبول ندارد.(۲)

مساله رجعت علاوه بر روایات معتبر شیعی، در اغلب ادعیه و زیارت های مأثور هم تاکید شده است. به عنوان نمونه: در زیارت جامعه کبیره آمده است: مُعترف بِکم مُومن بایابکم مصدق برجعتکم، منتظر لامرکم، مرتقب لدولتکم. معترف به حقّانیت شما هستم، به شما ایمان دارم، بازگشت شما را باور دارم، رجعت شما را تصدیق می کنم، امر شما را انتظار می کشم، دولت شما را چشم به راهم. و همچنین در همین زیارت آمده است: و جعلنی ممن یقتص آثارکم سبیلکم و یهتدی بهداکم و یحشرفی زمرتکم و یکر فی رجعتکم و یملک فی دولتکم، و یشرف فی عافیتکم و یمکن فی ایامکم و تقر عینه غداً برویتکم. خداوند مرا از کسانی قرار دهد که از راه شما پیروی می کنند، و گام در جای پای شما می گذارند، و از مشعل هدایت شما هدایت می یابند، و در زمره شما محشور می شوند، و در رجعت شما باز می گردند، و در دولت شما نصیبی دارند، و در پرتو دولت امن و سالم شما فضلیت می یابند، و در روزگار اقتدار شما نیرو می گیرند، و در خاتمه دیدگانشان به دیدار جمال شما روشن می گردد(۳)
همچنین در زیارتی که از محمّد بن عبدالله بن جعفر حمیری نقل شده است؛ امام عصر(عجل الله)، بعد از پاسخ به پرسش هایی که از آن حضرت شده بود، بیان فرموده است. در بخش‌هایی از آن می خوانیم:
أنتم الاوّل و الآخر، و إنّ رجعتکم لا شکّ فیها یوم لا ینفع نفساً إیمانها لم تکن آمنت من قبل أو کسبت فی إیمانها خیراً.(۴)
شمایید اوّل و آخر، شهادت می دهم که رجعتتان حق است و در آن، هیچ شک و شبهه ای نیست؛ همان روزی که اگر کسی از قبل ایمان نیاورده باشد، یا در ایمانش خیری کسب نکرده باشد، ایمان آن روز، او را نفعی ندهد.

تمامی اینها به این معناست که اولا مساله رجعت قطعی است و ثانیا دولت اهل بیت(علیهم السلام) توسط خود ایشان برقرار شده و در زمان رجعت خواهد بود. ضمن اینکه اولین رجعت کننده(بلافاصله) بعد از امام عصر(عجل الله) وجود مبارک امام حسین(علیه السلام) است(۵)

۱)بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۹۲، ح ۱۰۱
۲)بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۲۷.
۳)مفاتیح الجنان و البلد الامین، ص ۳۰۱ و الانوار اللامعه، ص ۱۶۰ و بحار الانوار، ج ۱۰۲، ص ۱۳۱.
۴)احتجاج، ص ۴۹۲.
۵) بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۱۳و اصول کافی، ج۳ ص ۳۸۴.
منبع: سایت کج راه