طواف گِرد امام زمان(عج)یا کعبه؟؟!!
آب کم جو، تشنگی آور به دست ***تا بجوشد آبت از بالا و پس
مسلمانی که زندگی روزمره خود را بدون هیچ طلب و شوقی نسبت به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و ظهور مبارکش ادامه می‌دهد، هرگز نخواهد توانست حقیقت غیبت و ظهور و شرط ظهور را درک کند، اما اگر به مقام منتظران حقیقی، بار یافت، به اذن خدا در و دیوار به او حکمت‌ها می‌آموزد.
کسی که منتظر موعود عدل‌گستر است، وقتی در موسم حج به زیارت خانه خدا مشرف می‌شود، از آن‌جا نیز پیام‌ها و نکاتی دریافت می‌کند و از ملکوت خدا الهام می‌گیرد.
ایام حج و در کنار کعبه، قیامتی برپاست. سیل جمعیت است که با رنگ‌ها و نژاد‌ها و زبان‌ها و ملیت‌های گوناگون، به سوی شهر خدا حرکت نموده‌اند و به دور کعبه، این نماد توحید، پروانه وار می‌گردند، به گونه‌ای که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کنند. آیا این رخداد، پیامی ندارد؟ آیا این عظمت و جلوه‌نمایی، حاصل رغبت عمومی به این خانه نیست؟ در همین هنگام، این پرسش وجدان‌های بیدار را می‌آزارد که وقتی عظمت نماد توحید به رغبت آحاد مسلمین است، آیا ظهور و جلوه نمایی امامی که نه تنها خود نماد توحید، بلکه جاری کننده حقیقت توحید در کل هستی است[۱]، نیازمند رغبت و استقبال همه مسلمانان نیست؟ آیا این کعبه است که به دور مردم می‌چرخد و یا این که برعکس است؟
به راستی شأن امام چیست؟ یاآ او باید به سراغ فرد فرد انسان‌ها رفته و از آنها تمنای رغبت به خویش کند، یا این که این مردم هستند که باید با اشتیاق و روی آوردنی فراگیر، امامت حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را به تجلی درآورند و ظهور جایگاه وی را سبب شوند؟ این شباهت کعبه و امام، حیرت انگیز است و از همین روست که زهرای مرضیه علیها السلام از رسول مکرم اسلام سلام الله علیه نقل فرمود: «مثل الإمام مثل الکعبه إذ تؤتى و لا تأتی؛[۲]مثل امام همچون کعبه است که به سویش روی می‌آورند و او به سوی کسی نمی‌شتابد».
البته قطعاً مراد این نیست که حضرت مهدی ناظر بر مسلمین نبوده و در فتنه‌ها دستگیر آنان نخواهد بود که او همچون پدری مهربان است، زیرا امام رضا علیه السلام در وصف امام فرمود: «الْإِمَامُ الْأَنِیسُ الرَّفِیقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِیق؛ امام، همدمی رفیق و پدری مهربان است»[۳] و در روایتی از خود امام مهدی نقل شده که ایشان فرمود: «ما در رعایت حال شما کوتاهى نمىکنیم و یاد شما را از خاطر نبردهایم و اگر جز این بود، از هر سو گرفتارى به شما رو مىآورد و دشمنانتان، شما را از میان مىبردند»[۴] ؛ سیطره اسلام با همه ابعادش بر کل جوامع و متحول شدن دنیای ظاهری مردم، تنها با ظهور بُعد امامت و رهبری سیاسی و حکومت آن حضرت میسر خواهد بود و این امر جز با میل فراگیر همه مردم به وقوع نخواهد پیوست.
بنابراین همه ما مسلمانان باید به حقیقت این مطلب رسیده و با جان از خدای متعال مسئلت نماییم که: «إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَهٍ کَرِیمَهٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِیهَا مِنَ الدُّعَاهِ إِلَى طَاعَتِکَ وَ الْقَادَهِ فِی سَبِیلِکَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا کَرَامَهَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَه؛[۵] بار خدایا مشتاقانه مسئلت داریم که دولتى با شکوه، بپا داری که اسلام و اسلامیان را عزت بخشى و نفاق و منافقین را به خاک ذلت کشى و ما را از منادیان دعوتت و خوانندگان به سوى طاعتت و رهبران راهت قرار دهى و کرامت دنیا و آخرت نصیب ما فرمایى». و با این معرفت و آتش درون، هر صبح‌گاه با پروردگار عالمیان عهد ببندیم که«اللّهم انّى اجدّد له فی صبیحه یومی هذا عهداً و عقداً و بیعهً له فی عنقى، لا احول عنها و لا ازول ابدا. اللّهم اجعلنى من انصاره و اعوانه، و الذّابین عنه و المسارعین الیه فی قضاء حوائجه و المحامین عنه و السّابقین الى ارادته و المستشهدین بین یدیه»[۶]؛ باشد که در حیات دنیایی خویش، تجلی امامتِ امام زمان و ظهور مبارکش و حکومت با برکتش را به نظاره بنشینیم.
__________________________________________________________
پی‌نوشت؛
[۱]. اشاره به این روایت امام صادق علیه السلام که: «إِذَا قَامَ الْقَائِمُ لَا یَبْقَى أَرْضٌ إِلَّا نُودِیَ فِیهَا شَهَادَهُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّهِ»؛ نور الثقلین، ج۱، ص ۳۶۲٫
[۲]. کفایهالأثر، ص ۱۹۸٫
[۳]. الکافی، ج۱، ص۱۹۸٫
[۴]. «إِنَّا غَیْرُ مُهْمِلِینَ لِمُرَاعَاتِکُمْ وَ لَا نَاسِینَ لِذِکْرِکُمْ وَ لَوْ لَا ذَلِکَ لَنَزَلَ بِکُمُ اللَّأْوَاءُ وَ اصْطَلَمَکُمُ الْأَعْدَاء»؛ الاحتجاج، ج۲، ص ۴۹۵٫
[۵]. الکافی، ج۳، ص۴۲۴٫
[۶]. پروردگارا! در صبح امروز با امام زمان عجل الله تعالی فرجه، عهد و پیمان و بیعت می‌بندم، از آن برنمی‌گردم و ترکش نمی‌کنم. خدایا! مرا از انصار و یاریگران و دفاع‌کنندگان از او و از کسانی قرار ده که برای انجام خواسته‌هایش سرعت می‌گیرند و از او حمایت می‌کنند و برای انجام اراده ایشان بر هم سبقت گرفته و در مقابلش شهادت را می‌طلبند.
المصباح کفعمی، دعای عهد، ص۵۵۰٫
پدیدآورنده: حسن ملایی