اخلاق روزه داری
روزهدار در پیشگاه خداوند متعال دارای ارزش و مقام والایی است که نمیتوان آن را توصیف کرد. کسی که به خاطر رضای پروردگار و خشنودی حق تعالی، رنج گرسنگی و تشنگی راتحمل میکند، اجر و ثواب بسیار زیادی نزد خداوند دارد. رسول اکرم«صلی الله علیه و آله و سلم»فرمودند: إِنَّ لِلجَنَّهِ بَاباً یُدعَی الرَّیَّانَ لاَیَدخُلُ مِنهُ إِلاّ الصَّائِمُونَ [۱] بهشت را دری است به نام ریان که از آن در، جز روزهداران به بهشت وارد نمیشوند. امام صادق«سلام الله علیه» در فضیلت روزهدار میفرمایند: چنانچه کسی به خاطر خدای عزّوجل در شدت گرما روزه بگیرد و تشنگی بر او عارض شود، خداوند هزار فرشته بر او میگمارد تاصورت او را دست بکشند و به او مژدۀ نیکو دهند تا وقتی که افطار شود، در آن هنگامخدای تعالی میفرماید: بوی تو چه خوش و جان تو چه نیکوست! ای فرشتگان من! گواهباشید که من او را آمرزیدم [۲].دربارۀنقش روزه در ارزش بخشیدن به اعمال و حالات روزهدار، مولای متّقیان علی«سلام الله علیه» میفرمایند:نَومُ الصَّائِم عِبَادَهٌ وَ صَمتُهُ تَسبِیحٌ وَ دُعَاؤُهُمُستَجَابٌ وَ عَمَلهُ مُضَاعَفٌ، إنَّ لِلصَّائِمِ عِندَ إفطَارِه دَعوَهً لاَتُرَدُّ [۳]خواب روزهدار عبادت، سکوتش تسبیح، دعایش مستجاب و عمل او دارای ارزشمضاعف است. همانا روزهدار هنگام افطار دعایی دارد که هرگز رد نمیشود.روزه دارىتنها به معناى نخوردن و ننوشیدن نیست بلکه روزه کامل داراى شرایطى است کهباید مراعات شود امام صادق علیه السلام در این زمینه مى فرماید:
روزه دارباید به امور ذیل توجه داشته باشد:
۱٫ دروغ نگوید
۱٫ دروغ نگوید
۲٫ چشمش را از گناه
حفظ کند
حفظ کند
۳٫ دعوا نکند
۴٫ حسادت نورزد
۵٫ غیبت نکند
۶٫ با حق مخالفت نکند
۷٫خشمگین نشود
۸٫ فحش ندهد
۹٫ سرزنش نکند
۱۰٫ طعنه نزند
۱۱٫ مجادله ننماید
۱۲٫ ستم ننماید
۱۳٫ دیگران را به زحمت نیاندازد
۱۴٫ از یاد خدا غافل نشود
۱۵٫ توجه به نماز زیاد داشته باشد
۱۶٫ زیاد سکوت کند
۱۷٫ بردبار باشد
۱۸٫ راستگو باشد
۱۹٫ از افراد بد دورى جوید
۲۰٫ از موسیقى اجتناب نماید
۲۱٫ از دشمنى پرهیز کند
۲۲٫ سخنچینى نکند
۲۳٫ آماده قیامت باشد
۲۴٫ زاد و توشه دیدار خداوند را مهیا کند
۲۵٫ در عبادات و رفتار روزانه، خضوع و خشوع را انتخاب کند
۲۶٫ اسرار خود را حفظ کند
۲۷٫ دل را پر از اطاعت خدا نماید
۲۸٫ بدن خود را از حرام و نجسها پاک کند
۲۹٫ دلى ترسان و امیدوار به خدا داشته باشد.[۴]
پی نوشت ها:
[۱]. وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۰۴٫
[۲]. همان، ص ۶۵٫
[۳].بحارالانوار، ج ۹۰، ص ۲۷٫
[۱]. وسائل الشیعه، ج ۱۰، ص ۴۰۴٫
[۲]. همان، ص ۶۵٫
[۳].بحارالانوار، ج ۹۰، ص ۲۷٫
[۴]. وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۱۱۹٫