۱ـ ارضاء غریزه در حد نیاز طبیعی نه زائد بر آن.

۲ـ جلوگیری از تهیج و تحریک آن.

انسان از لحاظ حاجات طبیعی مثل چاه نفت می باشد که تراکم و تجمع گازهای داخلی
آن خطر انفجار را به وجود می آورد در این صورت باید گاز داخل در آن را خارج کرد و به آتش
داد و این آتش هرگز با طعمه زیاد نمی توان سیر کرد.

اینکه اجتماع به وسائل مختلف سمعی و بصری و لمسی موجبات هیجان غریزه را فراهم
کند و آنگاه بخواهد با ارضاء غریزه دیوانه شده را آرام کند میسر نخواهد شد. چون
بعضی بر این قائلند، که باید جوانان را آزاد و رها کنیم و بعد از مدتی که اشباع و
سیر شدند دیگر برایشان عادی خواهد شد و مفسده بر آن بار نخواهد شد.

هرگز بدین وسیله نمی توان آرامش و رضایت ایجاد کرد ، بلکه بر اضطراب و تلاطم و
نارضایتی با هزاران عوارض روانی ناشی از آن افزوده می شود.

تحریک و تهیج بی حساب غریزه جنسی عوارض وخیم دیگری از جمله بلوغهای زود رس و
پیری و افسردگی را در پی خواهد داشت.

———————————————————

منبع : مجموعه آثار مصباح یزدی ـج ۱۹ـ ص۴۶۰