جنگ حضرت مهدی(عج) با سفیانی

حضرت مهدی(عج) پس از استقرار در کوفه به عنوان مرکز حکومت و تأمین امنیت آن، شروع به همگانی کردن حکومت خود در سرتاسر عالم می کنند. برای رسیدن به چنین هدفی موانعی بر سر راه حضرت بوجود می آید که یکی از آنها لشگر سفیانی می باشد.
لشگر مهدوی(ع) با لشگر سفیانی در سرزمینی به نام «رمله» به هم می رسند. حضرت به مانند جد بزرگوارشان امام حسین(ع) آنها را به کتاب و سنت دعوت می کنند. امام سفیانی را طلب می کنند و او نزد ایشان می آید و پس از گفتگوهایی سفیانی تسلیم امام می شود و بیعت می کند اما پس از بازگشت به لشگر خود او را منصرف می کنند. عده ای از لشگر سفیانی به لشگر امام می پیوندند و گروهی از لشگر امام به سفیانی ملحق می شود لذا امیر المومنین علیه السلام آن روز را «یوم الابدال» یاد کرده است.(۱)
با شروع جنگ و گذشت مدتی از آن، با نصرت الهی، لشگر سفیانی شکست خورده و بسیاری از یارانش کشته می شوند. امام علی(ع) می فرمایند: دستۀ کوچکی با سفیانی فرار می کنند که یکی از فرمانده هان حضرت به نام صیّاح او را دستگیر کرده و به نزد حضرت می آورند. امام با مشورت اصحاب که همگی رأی به اعدام او می دهند، در زیر درختی او را سر بریده و اعدام می کنند.(۲)
چون خبر کشته شدن سفیانی انتشار یابد جمعی از بنی امیه که در شام بودند پیش از ورود حضرت، فرار کرده و به روم پناهنده می شوند، پس آن حضرت شام را تصرف می کنند و وارد شهر دمشق می شوند.
۱.سیمای جهان در عصر امام زمان، ج ۲، ص۱۲۵.
۲.یوم الخلاص، ص ۲۴۳.