امامی که غایب است نه مخفی

منظور از غیبت امام زمان(عج) این نیست که حضرت جایی مخفی شده باشند، بلکه باید
متوجّه بود که حضرت غایب شده اند، نه مخفی. باید در مورد این دو مفهوم تأمل
کنیم و مفهوم غایب را بفهمیم. متأسفانه بعضی ها مقام غیب امام(عج) را با
مخفی کردن یکی گرفته اند و در معرفت نسبت به امام به اشتباهاتی گرفتار شده
اند.

درک این مقام به آسانی میسّر نیست، همانطور که خود ائمه
میفرمایند: «اَمْرُنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَب»۱؛ یعنی امر ما بسیار مشکل و
رامناشدنی است. و در جایی دیگر میفرمایند: «امر ما سرّ در سرّ است» یعنی
امر ما سرّی است پنهان در سرّ ؛ پس باید با کمی تلاش آماده درک این مقام شد
و بدون تلاشِ فکری و قلبی حقیقت موضوع به دست ما نمیآید.

مخفی شدن؛ یعنی کسی اینجا هست و در عرض ما هم هست، امّا مثلاً پشت دیوار پنهان شده است.

ولی غایب بودن؛ یعنی کسی فوق هستیِ مادّی است، مثل ملائکه که در غیب هستند و در مقامی بالاتر از عالم مادّه جای دارند.

مقام
غیب امام زمان(عج) به جهت واسطه فیض بودن حضرت است و هستی در قبضه مقام
غیبی حضرت است و اساساً هر مرحله و مرتبه پایینی در قبضه مرتبه بالاترِ
غیبی اش قرار دارد.

۱– «خصال»، ج۲، ص۶۲۴، ص۱۸۳٫