ضرورت اخرت گرایی

بسم الله الرحمن الرحیم

ضرورت
اخرت گرایی : ای پسرم ! من تو را از دنیا و تحولات گوناگونش, و نابودی و
دست به دست گردیدنش اگاه کردم. و از اخرت و انچه برای انسان ها در انجا
فراهم است اطلاع دادم. و برای هر دو مثال ها زدم. تا پند پذیری, و راه و
رسم زندگی بیاموزی.

 

همانا داستان ان کس که دنیا را ازمود, چونان مسافرانی است که در سرمنزلی بی اب و علف و دشوار اقامت دارند و قصد کوچ کردن به سرزمینی را دارند که در انجا اسایش و رفاه فراهم است.

پس, مشکلات راه را تحمل می کنند و جدایی دوستان را می پذیرند و سختی سفر, و ناگواری غذا را با جان و دل قبول می کنند, تا به جایگاه وسیع و منزلگاه امن, با ارامش قدم بگذارند و از تمامی سختی های طول سفر ناراحتی ندارند, و هزینه های مصرف شده را غرامت نمی شمارند و هیچ چیز برای انان دوست داشتنی نیست جز انکه به منزل امن, و محل ارامش برسند.

اما داستان دنیا پرستان همانند گروهی است که از جایگاهی پر از نعمت ها می خواهند به سرزمین خشک و بی اب و علف کوچ کنند, پس در نظر انان, چیزی ناراحت کننده تر از این نیست که از جایگاه خود جدا می شوند, و ناراحتی ها را تحمّل کنند.

 

نهج البلاغه,ص۳۷۵, مرحوم دشتی