ذلت ناپذیری یکی از صفات عاشوراییان
امام حسین(علیه السلام) و یاران همراه او، در اوصاف گوناگونى ممتاز بودند، ولى یکى از عالى ترین خصیصه هایى که در آنان وجود داشت، ذلّت ناپذیرى و نستوهى آنان بود.دشمن هر چه تلاش کرد که آنان را به تسلیم وادار کند و یا حتّى سخنى از آنان در تأیید خلافت یزید بشنود، موفّق نشد. حسرت شنیدن یک کلمه حاکى از پشیمانى یا ضعف را بر دل دشمن باقى گذاشتند!شعار «هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّهَ»(۱) و همچنین کلام ماندگار «وَاللهِ لاَ أُعْطِیکُمْ بِیَدِی إِعْطاءَ الذَّلِیلِ، وَ لاَ أَفِرُّ فَرارَ الْعَبیدِ ; به خدا سوگند نه به شما دست ذلّت مى دهم و نه همچون بردگان فرار خواهم کرد»(۲) براى همیشه بر تارک تاریخ مى درخشد!
ابن ابى الحدید معتزلى در کتاب خود ـ به مناسبت شرح خطبه ۵۱ نهج البلاغه ـ بحثى را با عنوان «أُباهُ الضَّیْمِ وَ أَخْبارُهُمْ» (سرگذشت ستم ناپذیران) مطرح مى کند و جمعى از ستم ناپذیران را در تاریخ اسلام نام مى برد. وى در ابتداى این بحث مى نویسد:«سَیِّدُ أَهْلِ الاِْباءِ الَّذی عَلَّمَ النّاسَ الْحَمِیَّهَ وَ الْمَوْتَ تَحْتَ ظِلالِ السُّیُوفِ، إِخْتِیاراً لَهُ عَلَى الدَّنِیَّهِ، أَبُوعَبْدِاللهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِىِّ بْنِ أَبِی طالِب عَلَیْهِمَا السَّلامُ; عُرِضَ عَلَیْهِ الاْمانُ وَ أَصْحابُهُ فَأَنِفَ مِنَ الذُّلِّ ; بزرگ و پیشواى ستم ناپذیران جهان که درس غیرت و برگزیدن مرگ در سایه شمشیرها را بر ذلّت و خوارى به مردم جهان داد، حسین بن على ـ علیهما السلام ـ بود. بر او و یارانش امان عرضه کردند، ولى آنان تن به ذلّت ندادند».(۳)
نه تنها امام حسین(علیه السلام) بلکه تمام یارانى که با او در عاشوراى ۶۱ هجرى کشته شدند، در اوجى از عزّت نفس و نستوهى شربت شهادت را نوشیدند. ردّ امان نامه «شمر» توسّط حضرت ابوالفضل العباس(علیه السلام)(۴) نمونه اى از این حقیقت است.دشمن بدن هاى آنان را مثله و قطعه قطعه کرد، ولى نتوانست از عزّت و سربلندى و عظمت روحى آنان چیزى بکاهد. آن شاعر عرب چه زیبا این حقیقت را ترسیم کرده است:
قَدْ غَیَّرَ الطَّعْنُ مِنْهُمْ کُلَّ جارِحَه *** إِلاَّ الْمَکارِمَ فِی أَمْن مِنَ الْغِیَرِ
«ضربه ها (ى نیزه و شمشیر) تمام بدن آنان را دگرگون ساخت; ولى عظمت روحى و بزرگوارى آنان را هرگز دستخوش تغییر نکرد».
____
۱. احتجاج طبرسى، ج ۲، ص ۹۹.
۲. ارشاد مفید، ص ۴۵۰.
۳. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج ۳، ص ۲۴۹.
۴. ارشاد مفید، ص ۴۴۰.
سلام
ممنون از مطلب خوبتون.ولی خداییش امروزه اینایی ک میرن هیئت و میگن ما طرفدارای امام حسینیم زیر بار زور نمیرن؟من یکی رو میشناسم مسئول یه هیته هر کی هر چی گفت میگه حق با توئه.درسته امام کارش درسته ولی چرا اینایی ک از امام دم میزنن مث امام نمیشن تا امسال من ک دنبال حقیقت هستم از شک و شبهه بیرون بیام و واقعا امام رو پیروری کنم؟؟؟همش میگین امام اینجور امام اونجور ولی یه نمونه پیدا نمیکنم که ک بگم این نمونه طرفدار حسین هست و من باید مث این بشم….
سلام بر شما
خدا قوت
مشکل اکثر ماها اینه ک میخواهیم اسلام رو با اشخاص بشناسیم.
باید اسلام رو شناخت بعد هر کسی طبق دستورات اسلامی رفتار میکنه مسلمون نامید.این یه مسئله کلی هست.
در مورد عاشورا و سید الشهدا(علیه السلام) هم همین است.اهداف و فرمایشات امام مشخص هست هر کسی طبق اونا پیش رفت میشه بهش گفت دنباله رو و احیا کننده نهضت حسینی هستش هر کسی نبود نه….
شما اگر دنبال نمونه هستین از همون اصحاب کربلا ببینید و مطالعه کنید…مثلا مثل حضرت عباس (ع)وفادار به امام زمان بودن و ….