تشکیل حکومت در عصر غیبت رویه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله)

براساس آیه شریفه « وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ لِیُطاعَ بِإِذْنِ اللَّهِ.» (۱)
ما رسولی نفرستادیم مگر بر این مقصود که خلق به امر خدا اطاعت او کنند.
مساله حکومت، مساله اساسی همه پیامبران الهی بوده است.
با کمی دقت در اهداف اصلی پیامبران الهی روشن می‌شود که رسیدن به اهداف بزرگی چون رهانیدن آدمی از سلطه و اسارت بیگانگان و اعطای آزادی به وی، تعلیم و تربیت فراگیر بشر، احیای ارزش‌های انسانی، اقامه قسط و عدل، رساندن آدمیان به تعالی و رشد و… مستلزم تشکیل حکومت است و اجرای این برنامه‌ها و وصول به این آرمان‌ها بدون ابزار حکومت امکان پذیر نیست. از این جهت می‌بینیم که هر کدام از آن بزرگواران نظیر داود، سلیمان و نبی اکرم صلی الله علیه و آله که موفق به تشکیل حکومت شدند،

لزوم حکومت در عصر غیبت
سنت و رویه پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله دلیل بر لزوم تشکیل حکومت اسلامی حتی در زمان غیبت امام معصوم علیه السلام است.
پیامبر اکرم اولا: خود تشکیل حکومت داد، به اجرای قوانین و برقراری نظامات اسلام پرداخت، به اداره جامعه برخاسته، والی به اطراف می‌فرستاد. به قضاوت می‌نشست، قاضی نصب می‌کرد، سفرائی به خارج نزد روسای قبایل و پادشاهان روانه می‌کرد، معاهده و پیمان می‌بست، جنگ را سرپرستی می‌کرد و خلاصه احکام حکومتی را به جریان می‌انداخت.
ثانیا: برای پس از خود به فرمان خدا حاکم تعیین کرد. وقتی خداوند متعال برای جامعه پس از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله حاکم تعیین می‌کند، به این معناست که حکومت پس از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و آله نیز لازم است. (۲)
پی نوشت:
۱)نساء/ ۶۴٫
۲) ولایت فقیه، امام خمینی (رحمه الله) ، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ دهم، ص ۲۶٫