عرفان

هنوز پس از چهارده قرن، صدایت را می شنوم صدای روشنت را، از پس دیوارهای قرون صدای ضجه بت ها را، که می شکستی شان و صدای انسانیت را، که با تو نفسی تازه یافته بود و از زیر گورهای جهالت و خروارها خاک تعصب و بی ریشگی به سمت آسمان وحی پلک…