از امام زمانی ها چه انتظاری میرود؟
ما باید خدا را شکر کنیم که در دامن پدر و مادری بزرگ شدیم که ـ الحمدالله ـ ما را به این مسأله آگاه کردند و ما امروز اهل ولایت هستیم و دوستان ولایتیم. امام صادق علیه السلام ذیل آیه شریفه: (وَلِلهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَی فَادْعُوهُ بِهَا وَذَرُواْ الَّذِینَ یلْحِدُونَ فِی أَسْمَآئِهِ سَیجْزَوْنَ مَا کانُواْ یعْمَلُونَ)،[۱] می فرمایند: «والله نحن الاسماء الحسنی؛[۲] به خدا قسم، اسماء الحسنی ماییم و ما کسانی هستیم که اگر بندگان خدا نسبت به ما معرفت نداشته باشند، عملشان در پیشگاه خداوند قبول نمی شود.» قبولی عمل، مشروط به معرفت امام است.
ممکن است بعضی ها بگویند اسماء الحسنی چه ربطی به امام دارد؟ ربطش این است که هر اسمی بر چیزی گذاشته می شود، بر آن چیز دلالت می کند. شما هرکس را می خواهید بشناسید، اسمش را می پرسید، چون دلالت بر آن شخص می کند. ائمه علیهم السلام، کسانی هستند که بر اراده خداوند دلالت دارند و بشر را به سوی خدا راهنمایی می کنند. یعنی اگر شما می خواهید به خدا پی ببرید باید از راه معرفت امام جلو بروید. یعنی اگر امام نداشته باشیم ما نمی توانیم خدا را بشناسیم.
اینکه می گویند اگر امام را نشناسید اعمال دینی تان قبول نمی شود، به همین جهت است. لذا در روایات داریم که «اگر کسی شب را به صبح برساند و امامش را نشناسد، خدا عملش را قبول نمی کند.»[۳] این آدمی است که گمراه و سرگردان است. یعنی اگر امام نباشد، نمی توانیم راه را از چاه تشخیص بدهیم. امام است که راه را نشان می دهد. ما هم اگر چیزی بلد هستیم از برکت امام است.
اینکه علما، ولایت امام را جزء جدا نشدنی ولایت الهی می دانند برای همین است؛ چون راهی برای خداشناسی نیست جز راه ولایت امام. لذا امام باقر علیه السلام می فرمایند: «آنهایی که دست از ولایت امام برمی دارند و به دنبال دیگرانی می روند که می گویند ما ولی هستیم، آنها گمراهند و مردم را هم گمراه کرده اند. مَثَل اعمال آنها، مثل خاکستری است که باد شدید بیاید و را ببرد.[۴]»[۵] اگر خاکستری باشد و باد شدیدی بیاید چه می شود؟ همه آنها را باد می برد و هیچ چیزی باقی نمی گذارد. به قول قدیمی ها، بی مایه فطیر است! چیزی که مایه نداشته باشد ماندنش فایده ندارد. مسأله ولایت در اعمال ما، مسأله مایه است. اگر عمل، مایه ولایت داشته باشد خوشا به سعادتش، اما اگر نداشته باشد هیچ فایده ای ندارد.
شب و روز با امام زمانمان عهد و پیمان ببندیم که ما از بنده هایی هستیم که شما را به امامت پذیرفته ایم و افتخار می کنیم که چنین امامی داریم. امامی که تمام ائمه از جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم گرفته تا خودِ امام حسن عسگری علیه السلام، می گفتند: «بأبی و اُمّی؛ پدر و مادرم فدایش.» رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرمودند: «بابی و امّی سمییی و شبیهی؛[۶] پدر و مادرم به فدای او باد، کسی که نام او، نام من و شبیه من است.» امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «بأبی ابن خیره الاماء؛[۷] پدرم فدای کسی که فرزند بهترین کنیزان است.» بعد می فرمایند: «آه آه، شوقاً لِرؤیته، آه آه شوقاً لِرؤیتهم[۸]؛ چقدر مشتاق دیدار او و یارانش هستم.» همچنین امام صادق علیه السلام با آن عظمت و مقام می فرمایند: «لَوْ أدْرکتُه لَخَدَمْتهُ ایام حیاتی؛[۹] اگر او (امام زمان) را درک می کردم، در طول عمرم خدمت گزارش بودم.» ببینید چقدر برای ما افتخار است که ما رعیت چنین امامی هستیم.
انتظار من از مؤمنینی که در مسجد مقدس جمکران شرکت می کنند این است که ان شاء الله با قلبی پاک و برای عهد بستن با حضرت بقیه الله عجل الله تعالی فرجه الشریف به آن مکان مقدس بروند و با آقا عهد و پیمان ببندند که یاران مطیع و فرمانبری برایشان باشند و از ایشان بخواهند که خداوند شرّ اشرار و مکر کفّار را از این ملّت عزیز دور کند و کشور عزیز ما را ـ که خانه ولایت و خانه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف است ـ از شرّ دشمنان در امان بدارد.
—————————————-
[۱]. سوره اعراف/ ۱۸۰. «و برای خدا، نامهای نیک است؛ خدا را به آن (نامها) بخوانید! و کسانی را که در اسماء خدا تحریف می کنند (و بر غیر او می نهند، و شریک برایش قائل می شوند)، رها سازید! آنها بزودی جزای اعمالی را که انجام می دادند، می بینند!»
[۲]. کافی، ج۱، ص۱۴۳.
[۳]. همان، ص۱۸۳، ح۸.
[۴]. سوره ابراهیم/۱۸.
[۵]. کافی، ج۱، ص۱۸۳.
[۶]. همان، ج۵۱، ص ۱۰۹.
[۷]. بحارالانوار، ج۳۳، ص۳۶۶.
[۸]. الغیبه نعمانی، باب ۸ و ۱۳.
[۹]. همان، باب ۱۳، ح ۴۶.