۱۸. مدعیان مهدویت ابومسلم خراسانی
گروهی پنداشتند که ابومسلم خراسانی – که در ۱۳۷ ه.ق در گذشته است – همان کسی است که باید زمین را پر از عدل و داد کند؛ و کشته شدنش را به دست ابوجعفر منصور دوانیقی تکذیب نموده و به انتظار ظهورش بسر می بردند. (المهدیه فی الاسلام، ص ۱۸۴)
ابومسلم در ابتدا غلام عیسی بن مَعقِل عِجلی بود و در سال ۱۲۴ه.ق شخصی او را از عیسی خرید و به شام برد و به امام عباسیان هدیه کرد. عباسیان فنون تبلیغ و رموز دعوت را به او آموختند. در نهایت او را برای سرپرستی مسلمانان و تهیه مقدمات خروج عباسیان، به خراسان فرستادند تا جائی که ابومسلم نفوذ بسیاری در میان یارانش یافت و به قدرتی در مقابل عباسیان تبدیل شد و ایشان از کشتن وی بیمناک گردیدند. اما در نهایت نامبرده توسط منصور دوانیقی کشته شد. (جنبش های دینی ایران در قرن های دوم و سوم، ص ۲۵۵) برخی مورخین در مورد ابومسلم نظر منفی دارند؛ و ضمن بر شمردن جنایات ابومسلم بیان می کنند که به ابومسلم باید «ابومجرم» گفت؛ زیرا جنایات زیادی مرتکب شده است. (تاریخ تشیع در ایران، ج ۱، ص ۹۳)
بالاخره پس از مرگ ابومسلم خراسانی گروهی به تبعیت از شخصی به نام بابک خرمی – که از نوادگان دختری ابومسلم بود و خود ادعای خدائی داشت! – مدعی مهدویت ابومسلم خراسانی شدند. (تاریخ سیاسی اسلام، ج ۲، ص ۱۱۶-۱۱۵)
این نظریه و فرقه از نظر امامیه مردود می باشد؛ زیرا با توجه به اصل و نسب ابومسلم و رفتار و جنایات او، مهدی بودن او مضحک است. به هر روی طرفداران او هم منقرض شده اند و هم اکنون کسی قائل به مهدویت ابومسلم نمی باشد.
