مهارتهای زندگی در عصر غیبت …
مهارت های زندگی در عصر غیبت
اشاره
زندگی در عصر غیبت هم برای خودش ادب و رسمی دارد که اگر آن را نشناسی و اصول اولیه اش را ندانی یک وقت به خودت می آیی و میبینی زندگی ات هیچ و پوچ است نه به جایی وصلی و نه توشه ای برداشته ای.
پس، آماده شو تا ادبِ زیستن در دوران غیبت را بیاموزی، و مهارتهای زندگی در آن را تجربه کنی.
آماده شو تا راه آمدن امام را ماهرانه و آگاهانه گلباران کنی.
مهارت در شناخت دین
خدا رحمت کند حافظ را، قرنها پیش گفت:
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند
اگر آن روز هفتاد و دو ملت بودند که افسانه می سرودند، امروز هفتاد و دو هزار ملت و مذهب و مکتب اند که هر یک ادعای حق بودن دارند و تو را به سوی خود میخوانند و تو متحیر میمانی که این همه حق از کجا آمده و نمی فهمی کدامیک راست می گویند و کدام دروغ؟
مگر آن که تلاش کنی تا به میزانی دست یابی که حجت تو باشد و تو را به تلقی صحیحی از دین برساند تا خطوط اصلی و فرعی را بشناسی، خط و ربطها را تشخیص دهی، تفاوت بدعت و سنت را درک نمایی، مراقب تحریفها باشی، از کج فهمی بپرهیزی، اهل تفسیر به رای نباشی، در برداشتهای سنتی اسیر نشوی و قرائتهای نو فریبت ندهد.
باید آگاهی کسب کنی و آگاهانه حرکت کنی.
باید مجهز به تفکر و تعقل و تدبر شوی،
باید دامان دینشناسان آگاه را رها نکنی،
و باید تقوا پیشه کنی که هر که متقی باشد خداوند به او فرقان را عطا میکند.
مهارت در آراستگی به عدالت
کسی که در وجود خود و در دنیای کوچک درونش نتواند عدالت را به پا کند نمی تواند در دنیای بزرگ بیرونی اش شعار عدالت خواهی بدهد.
اگر توانستی قوا و نیروهای خود را در حد تعادل نگه داری، اگر میان شادی و غم، خنده و گریه، عشق و نفرت، محبت و کینه، دوستی و دشمنی حد وسط را شناختی،
اگر زیاده روی و کم روی نکردی، اگر به موقع حرف زدی و به موقع خاموش ماندی،
اگر هم اهل عبادت بودی و هم مرد کارزار، اگر زیبایی دنیا و عزت آخرت را یکجا خواستی، اگر توانستی علم و عرفان را با هم جمع کنی، اگر مرزها را شناختی، اگر نقش اجتماعیات را در برابر پدر و مادر، همسر و فرزند، خویش و همسایه، دوست و رفیق، رئیس و ارباب رجوع، خوب ایفا کردی،
اگر به خودت، به دیگران و به خدا ظلم نکردی، اگر حق را پایمال نکردی و حق خودت، حق دیگران و حق خدا را ادا کردی…
آن وقت تو به عدالت رسیده ای و کسی که به عدالت آراسته شود و ماهرانه عدالت ورزد، راه را برای جهانی شدن عدل و ظهور منجی عالم هموار کرده است.
مهارت در دشمن شناسی
ساده انگاری است که فکر کنی اگر آهسته بروی و آهسته بیایی کسی به تو کاری ندارد.
دهها چشم یکسره تو را می پایند تا از یک لحظه غفلتت استفاده کنند و اگر بی خیال آنها شوی آنچنان تو را فریب میدهند که نفهمی چه بر سرت آمده است.
حواست باشد، در عصر غیبت، دشمنان داخلی و خارجی هزار جور کلک و حقه سوار میکنند تا سرمایه های مادی و معنوی تو را بگیرند و اگر در تدبیر از آنها کم بیاوری و یا در مقابلشان کوتاه بیایی، همه چیزت را باخته ای.
باید دشمن را شناخت و متوجه او بود و اگر لازم شد – که می شود – در برابر توطئه هایش ایستاد و مقاومت کرد.
دشمن، گاهی جسورانه پیش می آید، گاهی با احتیاط، گاهی رودررو می ایستد،
گاهی پشت سر، گاهی لباس سیاست تن میکند، گاه فرهنگ و ادب و هنر.
گاهی با شمشیر می جنگد، گاهی با قلم. دشمن فیلم می سازد، کتاب می نویسد، دلسوزی می کند، همدردی می نماید و تا دلت بخواهد ادعا دارد برای همه چیز.
دشمن گاهی در دل و درون تو خانه میکند و میشود نفس اماره، گاهی از تو فرسنگها فاصله دارد و می شود شیطان بزرگ.
به هر حال باید او را شناخت و با همه توان با او مبارزه کرد.
مهارت در صبر و پایداری
یا به درستی راهی که انتخاب کرده ای یقین داری یا نداری؟ اگر یقین داری، تردید و دودلی چرا؟ چرا شک میکنی در رفتن؟
و چرا سرزنشهای دیگران تو را سست میکند؟ همیشه عدهای هستند که از تو ایراد میگیرند، انتقاد میکنند، سرزنشت میکنند ولی قرار نیست ایرادها و انتقادها و سرزنشها، تو را از مسیر حقی که میروی باز دارد
که اگر اینطور باشد تو هرگز به مقصدی که خودت انتخاب کرده ای، به هدفی که برای رسیدن به آن میخواهی تلاش کنی، نمیتوانی برسی.
به خودت اعتماد کن و از آنچه که به تو می گویند هراسی نداشته باش.
نمیگویم بیتوجه باش لابه لای این انتقادها و سرزنشها گاهی حرفهای حسابی هم میشود پیدا کرد، حتی خداوند هم میفرماید:
همه حرفها را بشنوید و از بهترین آنها پیروی کنید
اما یادت باشد اگر امروز، در عصر غیبت، از سرزنش دیگران بترسی و با هر حرفی جهت حرکتت را عوض کنی، فردا، درعصر ظهور، حجتی برای ارائه به امام خود نداری، که او حاضر و ناظر بر عمل و نیت توست. پس صبور و پایدار بمان!
دلا در عاشقی ثابت قدم باش
که در این ره نباشد کار بی اجر