«کشتار جمعی نامسلمانان ممنوع»ادیان در عصر ظهور۴۲

«کشتار جمعی نامسلمانان ممنوع»ادیان در عصر ظهور۴۲
روایاتی که بر «کشتار نامسلمانان» دلالت می کنند قابل قبول نیستند زیرا:

اولا برخی از آیات قرآن و همچنین برخی دیگر از روایات با این معنا سازگار نیستند؛ آیاتی که یهود و نصاری را تا قیامت باقی می دانند و روایاتی که بر خصوص زندگی مسالمت آمیز با ایشان در عصر ظهور و نیز حکم رانی امام در خصوص آنها بر اساس تورات و انجیل دلالت دارند با این معنا سازگار نبوده و مقدم بر این معنا هستند. برخی از این آیات و روایات و دلیل تقدیم آنها در بخش های قبل بیان شدند.

ثانیا اساسا در منطق عقل سلیم و قرآن کریم کشتن نامسلمان و هر متجاوز دیگری تنها در میدان جنگ و مبارزه جایز است؛ میدانی که در آن اگر نکشی متجاوز تو را خواهد کشت![۱] و الا نمی توان به بهانه «مسلمان نبودن» خون افراد را مباح دانست بلکه باید با آنها با اصول انسانی معاشرت نمود. قرآن کریم در خصوص مشرکان خائنی که هنوز دست به اسلحه نبرده اند می فرماید: «همواره از اعمال خائنانه مشرکان جز اندکى از ایشان [که وفادار به پیمان خدایند] آگاه مى‏شوى پس از آنان درگذر و [از مجازاتشان‏] روى گردان زیرا خدا نیکوکاران را دوست دارد.»[۲] وقتی وظیفه مسلمان با مشرک خائن، خارج از میدان جنگ، «عفو و گذشت» است، تکلیف وظیفه او با توده مشرکانی که خیانت پیشه نیستند و تعرضی به ایشان ندارند روشن است.

[۱] تمام آیاتی از قرآن که امر به مقاتله و کشتار با کفار کرده اند ناظر به همین میدان هستند.

[۲] مائده: ۱۳.