سخن آخر در مجموعه مطالب پس از ظهور۱۰۰

سخن آخر در مجموعه مطالب پس از ظهور۱۰۰
هوای آلوده شهر ما دیگر جای قرار نیست. آرامش نه اینکه از کفمان رفته باشد بلکه اصلا به کف ما نیامد چون تو نبودی. ای آرامش بخش جانها و ای روشنی دیده ها و ای چراغ فروزان برای ظلمتکده ها، دنیای ظلمانی ما امروز بیش از هر روز دیگر تو را می طلبد و تشنه وصال تو به امید وصلت روزها را به شب می رساند. بیا و با قدمهای آسمانیت زمین مرده ما را حیاتی دوباره بخش و تن های خسته ما را جانی تازه عطا کن که بی تو همچون جمادی سرد دوران را سپری می کنیم.

ای کاش زمانه ظهور تو را با همه خوبی هایش درک کنیم و لایق حضور در آن باشیم اما زبانمان قاصر است از اینکه «جائی» برای خود در آن زمانه پر نور تصور کنیم. آخر امام صادق به حق ناطق ما (علیه السلام) فرمود: «اگر زمانه ظهور مهدی را درک می کردم تمام عمر خود را به خدمت به او اختصاص می دادم!»[۱] اگر جای رئیس مذهب ما خدمت است در حیرتیم که جای ما در این انقلاب آسمانی کجاست؟! تو بیا و هر جا که دلت خواست این ناچیز را قرار بده که در کنار تو بودن عین شرافت است هر جا که باشد.

اللهم عجل لولیک الفرج

و الحمد لله رب العالمین

[۱] الغیبه (نعمانی)، ص ۲۴۵.