«خروج از غفلت»تکامل اخلاق در عصر ظهور۵۴
«خروج از غفلت»تکامل اخلاق در عصر ظهور۵۴
ای بسا بزرگترین رذیله اخلاقی انسان «غفلت» و بی توجهی به جایگاه خودش باشد. کسی که می داند در دنیا برای انجام آزمونی کوتاه آمده است و لحظه لحظه حیات او زیر ذره بین ناقدی بصیر قرار دارد که کوچکترین اعمال او را رصد می کند چگونه به بی اخلاقی تن می دهد؟ آری تنها غفلت زدگان هستند که پرونده اعمال خود را هر روز سیاه و سیاه تر می کنند.
قرآن کریم می فرماید:
«وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ کَثیراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا یَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْیُنٌ لا یُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا یَسْمَعُونَ بِها أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِکَ هُمُ الْغافِلُون؛
و مسلماً بسیارى از جنّیان و آدمیان را براى دوزخ آفریدهایم [زیرا] آنان را دلهایى است که به وسیله آن [معارف الهى را] در نمى یابند، و چشمانى است که توسط آن [حقایق و نشانههاى حق را] نمىبینند، و گوشهایى است که به وسیله آن [سخن خدا و پیامبران را] نمىشنوند، آنان مانند چهارپایانند بلکه گمراهترند اینانند که بىخبر و غفلت زده اند.»[۱]
در زمانه ظهور اما، چشم ها برای دیدن حقیقت بینا، گوش ها برای شنیدن حقیقت شنوا و جانها برای تامل در امر خلقت و اهداف آن اهل تفکر می شوند و انسانها از دایره شوم غفلت خارج می گردند. امام على علیه السلام فرمود: «و اعلموا انّکم ان اتّبعتم طالع المشرق سلک بکم منهاج الرّسول، فتداویتم من العمى و الصمّم و البکم؛[۲]بدانید اگر شما از انقلابگر مشرق پیروى کنید، او شما را به راه و روش پیامبر راهنمایى مىکند، و از بیمارى کورى و کرى و گنگى نجات مىدهد.»
[۱] اعراف: ۱۷۹.
[۲] بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۲۳.