«خلوص نیت»دهمین ویژگی یاران امام (عج) در عصر ظهور۲۷
اخلاص از مهمترین اصول اخلاقی در مسیر سیر و سلوک است. عبادت ها و اعمال به ظاهر پر از مشقت بندگان اگر خالی از عنصر اخلاص باشد از ارزش تهی می شود و ای بسا به ضد ارزش تبدیل شود و در قیامت وبال گردن شخص شود. اخلاص به این معناست که انسان در اعمال خویش تنها رضایت خدا را در نظر بگیرد و عمل خود را از نیت های دیگر خالص گرداند و تنها به دلیل امر خدا و رضایت خدا به عملی اقدام نماید. اخلاص پیشگان تنها خدا را می بیینند و ستایش یا نکوهش افراد در قبال اعمال آنها برایشان مهم نیست. پیامبر اکرم (ص) فرمود: «ما بلغَ عبدٌ حقیقهَ الاِخلاصِ حَتّی لا یُحِبُّ أَنْ یُحَمد عَلی شَی ءٍ مِنْ عَمَلِه؛ انسان به حقیقت اخلاص نمی رسد، مگر اینکه تمجید و ستایش مردم را (بر کارهای خود) دوست نداشته باشد.»
اصحاب قائم (عج) در عصر ظهور، عناصری خالص هستند که غیر از رضای خدا هیچ چیز دیگری را در نظر ندارند. آری! بدون داشتن مراتب قابل توجهی از اخلاص، نمی توان در میدان «مهدی یاوری» قدم نهاد و تمام هستی را نثار قدوم مبارک او کرد. امام جواد علیه السلام ایشان را با صفت اخلاص یاد می کند و می فرماید: «هنگامى که براى مهدى، ۳۱۳ تن از اهل اخلاص جمع شد، خداوند امر او را ظاهر خواهد کرد»[۱].
[۱] کمال الدین، ح ۲، ص ۳۷۸- ۳۷۷.