۵۵. مدعیان مهدویت محمد مهدی سنوسی
همزمان با مهدی سودانی، شخص دیگری به نام مهدی سنوسی در سرزمین طرابلس غرب وجود داشت که مردمان آن سامان او را مهدی موعد تصور می نمودند. مهدی سنوسی در سال ۱۲۶۰ متولد و در سال ۱۳۱۷ وفات نمود وی از سادات حسنی و نسل ادارسه بود، پس از حفظ قرآن و تحصیل علوم دینی، هنگامی که توانمندی های لازم را پیدا کرد بدون ادعای مهدویت سلسله ای صوفیانه را که پدرش در جغبوب پایه گذاری کرده بود هدایت کرد. وی به تقوا و پاکی و صداقت شهرت داشت و نقطه منفی در حیات او گذارش نشده است و حتی گفته می شد به شدت و با سرسختی با کسانی که به او نسبت «مهدویت» می دانند مخالفت می نمود اما در عین حال مهدی بودن او بر زبان های توده عوام مردم شهرت داشت. نامبرده در سال ۱۳۱۷ در نواحی سرزمین کاتم در گذشت اما طریقتی موسوم به «سنوسی» در بین صوفیان منسوب به او گردید. این طریقت در سر تا سر مغرب شهرت یافت و حتی به هند نیز رسید!
در خصوص مهدی سنوسی مهم این نبود که خود نمی خواست به عنوان مهدی موعود شناخته شود بلکه مهم این بود که فضای مغرب و توده های عامی با بودن چنین مردی به راحتی به مهدویت او باور پیدا کردند و این اعتقاد در آنها شکل گرفت حتی اگر خود او انکار می کرد. بنابراین این امر نشانه خوبی برای رسوخ اعتقاد به مهدویت در عمق جامعه اهل تسنن است. (ر.ک: الاعلام الشرقیه، ج ۲، ص ۵۷۹)
