مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

۴۰. ادعای فضل الله حروفی

مدعیان دروغین مهدویت

در طول قرن هشتم، تصوف با گرایش های متنوع در سراسر شرق اسلامی حضور داشت و فضل نیز وارد این مسیر شد. فضل مردی مسلمان و معتقد اما سخت گرفتار تاویل و متکی بر تاویلات شگفت خود بود و بعدها متهم شد که فروعات فقهی را نیز حذف کرده است. سالها در اصفهان بود و از آنجا به مکه رفت و در سال ۷۷۸ در این شهر ادعای مهدویت کرد. (ر.ک: مهدیان دروغین: ص ۱۰۷)

چنانچه به او نسبت داده می شود وی معتقد بوده است که امیر المومنین علیه السلام در خواب مهدی بودن او را مورد تایید قرار داده است. خود می نویسد: «دیدم در ذی حجه که جامه من سفید و پاک، به غایت شسته بودند … و من دانستم که جامه من است و می دانستم که جامه مهدی است امام، یعنی می دانستم که منم.» (واژه نامه گرگانی، ص ۲۴۳)

این باور درباره وی بعد از مرگش در بین یارانش شکل افراطی تری پیدا کرد زیرا او را «عیسی» نیز خواندند. به هر حال نام مهدی در بین ایشان برای وی ماند و پیروانش از شیعیان انتقاد می کردند که چرا مهدویت او را انکار می نمایند؟! تشبیه او به عیسی نیز بدین جهت است تا پاسخ این سوال که «اگر مهدی بود پس چرا مُرد؟» داده شود یعنی می توان ادعا کرد که «اندوهگین مباشید، زیرا همچنانکه عیسی مسیح رفت و خواهد آمد، من نیز باز خواهم گشت.» (همان، ص ۲۹۲)

با این همه در تمام نوشته های او این احتمال وجود دارد که از تعابیری چون مهدی و عیسی، نوعی برداشت ادبی شده باشد و مراد واقعی از آنها لحاظ نشده باشد. (مهدیان دروغین، ص ۱۰۸)

پوستر با کیفیت بالاتر

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.