۳۸. ادعای مهدویت موسای کُرد
دوره ایلخانیان به نسبت از دوره های پر مهدی در ایران بزرگ است و بسیاری خود را در این ایام «مهدی موعود» خوانده اند. موسای کرد در همین راستا در سال ۷۰۷ این ادعا را مطرح نموده است. تاریخ نویسان در خصوص وی مطالبی نگاشته اند که با دخل و تصرف در اینجا نقل می نمائیم:
«موسای کرد از کوههای کردستان خروج کرد و اساس دعوی مهدی گری نهاد و خویش را «مهدی موعود» خواند. بسیاری از طایفه کرد به او پیوستند و تا سی هزار نفر از جماعت کردها که گمراه و گمراه کننده شده بودند به وی گرویدند و از شدت جهالت ادعای او را به سرعت پذیرفتند. در سال ۷۰۷ دعوت او در بین عموم مردم ظاهر و فاش گردید و آوازه دعوت وی به دور و نزدیک رسید و جمعی از عوام نیز او را باور کردند. از فرماندهان مغول برخی که در آن حوالی سکونت داشتند از فساد و فتنه او آگاه شدند و به دفع شر او اقدام نموده و به صورت غافل گیرانه بر خانه او هجوم بردند و گروه انبوهی از معتقدان به وی را کشته و برخی را آواره و متفرق ساختند. در نهایت شخص موسای کرد نیز در میان این آشوب به قتل رسید و سر بریده او را به اردو فرستادند و و بدین سان آتش فتنه را خاموش گرداندند.» (ر.ک: تاریخ اولجایتو، ص ۷۷ و تاریخ الفی، ج ۷، ص ۴۳۵۳)
