۳۳. مدعیان مهدویت حسین بن قاسم
ابوعبد الله حسین بن قاسم مشهور به «امام المهدی لدین الله» یکی از چهره های معروف زیدی است که در علم و زهد شهرتی فراوان یافت و بر مناطقی از جمله الهان تا صعده و صنعا حکومت می نمود. نامبرده در سال ۴۰۴ ه.ق کشته شد اما شهرت او سبب شد تا گروهی از زیدیه به زنده بودن او و اینکه او همان مهدی است که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بدو بشارت داده است معتقد بشوند. (ر.ک: درر العقود الفریده فی تراجم اعیان المفیده، ج ۳، ص ۴۰۰)
گفته شده است که وی در سال ۴۰۲ ه.ق صنعا را تصرف کرده به قدرت رسید و از مردم خمس دریافت نمود و همانجا به نام خود سکه زد. پس از آن نیز درگیری های زیادی با معارضان خود داشت و در حالی که هنوز بیست و اندی سال داشت در سال ۴۰۴ ه.ق کشته شد. این در حالی بود که با این سن اندک بیش از ۷۳ اثر تالیفی از خود بر جای گذاشت و پس از آن بود که کسانی به زنده بودن و مهدویت او معتقد شدند. (ر.ک: تاریخ الیمن الاسلامی، ص ۲۱۴ – ۲۱۸)
علاوه بر این گویا خود نیز ادعای مهدویت داشته است زیرا در برخی منابع دیگر از دیدگاههای نادرست نامبرده در باب توحید و از ادعای مهدویت وی و نیز برخورد زشت و تند او با یکی از مخالفانش که مهدویت او را قبول نداشت سخن گفته شده است. (ر.ک: سیره الامیرین الجلیلین القاسم و محمد ابنی جعفر بن الامام، ص ۳۵۲)
