۳۱. ادعای عبیدالله بن محمد فاطمی ۱
عبیدالله مهدی فرزند محمد در سال ۲۵۹ ه.ق در سلمیه که مرکز دعوت اسماعیلیان بود متولد شد. (تاریخ سیاسی اسلام، ج ۳، ص ۵۰۱) آغاز زندگی او در شام بود و عده ای را به مغرب فرستاد تا مردم را به ظهور مهدی بشارت بدهد. (احیای فرهنگی در عهد آل بویه، ص ۱۱۳) متکلمان اسماعیلیه در مقام دفاع از او می گفتند: پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله گفته است: «خورشید در سال سیصد از مغرب نمایان می گردد» و مقصود پیامبر «عبیدالله مهدی» بوده است. (تاریخ اسلام، ص ۲۰۵) عبیدالله در شمال آفریقا در منطقه «سجلماسه» قیام خود را آغاز کرد و در عین ادعای مهدویت لقب القائم به خود گرفت و سکهِ «حجه الله» ضرب کرد. او در سال ۲۹۷ ه.ق در سن ۳۸ سالگی و در روز جمعه خود را مهدی خواند و دولت فاطمی را تشکیل داد که پس از ۲۷۰ سال حکومت منقرض شدند. (المهدیه فی الاسلام، ص ۱۳۹)
سرانجام عبیدالله مهدی در سال ۳۲۲ ه.ق در سن ۶۳ سالگی پس از ۲۴ سال سلطنت در مهدیه درگذشت و او را همان جا به خاک سپردند. (تاریخ شیعه و فرقه های اسلام، ص ۲۱۳) طبیعتا مرگ او موجب رسوائی وی و معلوم شدن دروغین بودن ادعایش گردید؛ به همین جهت معتقدان به مهدویت او بقائی نیافتند.
همان گونه که معلوم شد عبیدالله مهدی با توجه به تبلیغ اسماعیلیان جهت رسیدن به حکومت و تشکیل دولت فاطمی مدعی مهدویت شد و بعد از چند سال کش و قوس از دنیا رفت و این حکومت مورد پذیرش امامیه نبوده؛ به جهت اهمیت شخصیت نامبرده و اثر گذاری او در تاریخ دولت فاطمیان بحث بعدی را نیز به وی اختصاص خواهیم داد.
