مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

۲۰. ادعای نفس زکیه

مدعیان دروغین مهدویت

نفس زکیه لقب شخصی به نام محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن (علیه السلام) از نوادگان امام مجتبی علیه السلام بوده است. محدث قمی در تتمه المنتهی می گوید: «محمد را از جهت کثرت زهد و عبادت، نفس زکیه لقب دادند.» برخی از خاندان او و فرقه جارودیه وی را مهدی موعود دانسته اند. (مقاتل الطالبیین، ص ۲۲۲) وی در سال ۱۴۵ ه.ق در مدینه ادعای مهدویت نمود و به وسیله منصور دوانیقی کشته شد؛ جالب این که پدر او نیز با پسرش به عنوان مهدی بیعت کرده است. (امام مهدی از ولادت تا ظهور، ص ۵۷۰(

نفس زکیه اولین کسی از علویان است که در روزگار عباسیان قیام کرد و معاصر امام صادق علیه السلام بود. (تاریخ سیاسی اسلام، ج ۲، ص ۱۲۶) وی از بیعت با منصور خودداری کرد. ابراهیم بن عبدالله بن حسن، برادر نفس زکیه، می گوید: «نفس زکیه به امید این که خداوند او را مهدی موعود سازد، قیام کرد.» به هر روی نامزدی نفس زکیه برای احراز موقعیت مهدی موعود، نه تنها از طرف بستگان نزدیکش، بلکه از ناحیه شخصی به نام «مغِیره بن سعید عجلی» مورد پشتیبانی قرار گرفت. تا جائی که حتی پس از اعدام مغیره، پیروانش همچنان به نفس زکیه مؤمن باقی ماندند (تشیع در مسیر تاریخ، ص ۳۱۳( و فرقه مغیریه به وجود آمد. اینان قائل بودند که نفس زکیه زنده است و در کوهی به نام علمیه ساکن است. آن کوهی است در راه مکه، او در آنجاست، تا خروج کند؛ (نجم ثاقب، ص ۲۱۴) این همه در حالی است که نفس زکیه در مدینه خروج کرد و در همانجا کشته شد.

پیروان او نیز منقرض شده اند و اثری از آنها باقی نمانده است.

پوستر با کیفیت بالاتر

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.