جهانی سازی غربی

با تغیراتی که پس از دوره رنسانس در غرب اتفاق افتاد، آرام آرام فضای پیشرفت در عرصهای صنعتی رخ داد. این تحولات در ربع پایانی قرن بیستم به صورت چشمگیری رو به فزونی گذاشت. این پیشرفت برق آسا ی تکنولوژی صنعتی از یک سو و همزمانی آن با افول ایدئولوژی مارکسیستی و نظام کمونیستی از سوی دیگر و نیز مقبولیت آن به عنوان بهترین مدل، بسیاری را بر آن پنداشت که به دورۀ پایانی جهان رسیده ایم و حاکمیت ایدئولوژی ها در حال فروریختن می باشد.
با موفقعیت نظام سرمایه داری در عرصه علم و تکنولوژی چنان غروری بر آنان دست داد که باید همگان این مسیر را طی کنند و با در اختیار داشتن وسائل ارتباطی پیشرفته و قوی شروع به نهادینه کردن این نوع تفکر در دنیا پرداختند و چنانچه قدرتهای ضعیفی که در صدد برآمدند تا مستقل عمل کنند و در راستای منافع آنان عمل نمی کنند با هر بهانه ی مانند حقوق بشر و غیره به مقابله با آنان اقدام می کنند. جهانی سازی غربیبا تبلیغات گسترده ،بسیاری از حکومتها و مردم را به این باور رسانیدند که این نظام سرمایه داری و لیبرالیستی است که منجی بشریت است. هر چند در ابتدا این نوع تفکر تا حدودی مورد قبول قرار گرقت ولی رفته رفته چهره ی واقعی آن روشن گردید و امروزه منتقدان آن حتی در غرب رو به افزایش است.
این نوع تمدن ماشینی که قدرتهای ضعیف را در زیر چکمهای نظام سرمایه داری لگدمال می کند جای این سوال را باقی می گذارد که آیا در آینده جهان راهی است که به افق روشنتر و بالاتر از افق های موجود چشم دوخت.