سر درس مهدویت ۹۶ (ملاقات با امام زمان ۱)

آیا ملاقات با امام زمان علیه السلام در عصر غیبت ممکن است؟ این سوالی است که برای کسانی که به پژوهش در خصوص امام زمان می پردازند کما بیش شکل می گیرد. در درسهای بعدی به بررسی ابعاد مختلف این سوال می پردازیم.

به عنوان اولین درس باید توجه نمود که «بسیاری از بزرگان علمای شیعه ملاقات با امام زمان در عصر غیبت را ممکن می دانند» نظیر:

۱- سید مرتضی‏ می نویسد: «اگر گفته شود که علت استتار امام، خوف از ظالمین و تقیه از معاندین است، در جواب می‏گوییم: این علت در حقّ اولیا و شیعیانش نیست، پس واجب است که برای آنها ظاهر گردد» (تنزیه الانبیاء: ۱۸۲)

۲ – شیخ طوسی‏: «ما تجویز می‏کنیم که بسیاری از اولیا و قائلین به امامت او به خدمتش رسیده و از او نفع ببرند». (کلمات المحققین، ص ۵۳۳)

۳ – سید بن طاووس‏: «گر چه امام الآن از جمیع شیعیان غایب است ولی ممتنع نیست که جماعتی از آنان به ملاقات حضرت مشرّف شده، از گفتار و کردار ایشان استفاده کنند و از دیگران کتمان نمایند.» (الطرائف، ۱۸۵)

۴ – آخوند خراسانی‏: «احتمال تشرف برخی از افراد صالح و اوحدی به خدمتش، داده می‏شود، و احیاناً او را نیز می‏شناسند.» (کفایه الاصول، ج ۲، ص ۲۹۱)

۵ – محقّق نائینی‏: «و امّا در زمان غیبت، عادتاً رؤیت حضرت ممکن نیست. آری، گاهی در زمان غیبت برای اوحدی و افراد صالح، تشرّف به خدمت حضرت و گرفتن حکم از ایشان امکان‏پذیر است.» (فرائد الاصول، ج ۲، مبحث اجماع)

با این همه برخی دیگر عقیده دارند که: ملاقات حضوری با امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف، امکان ندارد. محمد بن ابراهیم، معروف به نعمانی، فیض کاشانی، و کاشف الغطا، از طرفداران این نگرش هستند. (ر.ک: مجله حوزه، شماره ۷۱-۷۰، ص ۷۵)