مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس مهدویت ۷۸ (کیفیت انتفاع از امام غائب ۱)

۲۸

یکی دیگر از اشکالات ابن تیمیه سوال در خصوص «فایده امام غائب» بلکه انکار معاندانه هر گونه بهره مندی از چنین امامی است، او در این راستا بی مهابا و با زبانی تند و گزنده و به دور از مراعات اصول علمی می نویسد: «[مدعیان دروغین مهدویت] از مهدی رافضیان [شیعیان] بهتر هستند زیرا که هیچ اثری از او وجود ندارد و حس نشده، خبری از او وجود ندارد؛ نفعی از او در دنیا و نه در دین برده نمی شود بلکه با اعتقاد به وجود او شر و فسادی حاصل می گردد که غیر از رب العالمین نمی تواند عدد آن را شماره نماید» (منهاج السنه، ج ۸، ص ۲۵۹) البته او در خصوص اخبار متواتری که به عنوان نشانه های قطعی از مهدی موعود سخن گفته اند یادی نمی کند و در خصوص شر و فسادی که ادعا کرده نیز کلامی به زبان نمی آورد.

همو در صفحات بعد می نویسد: «این معصومی که مدعى او هستند، از آن روز که به اعتقاد ایشان متولد شده است، داخل در سرداب گردیده! و کوچکترین نفعى که از کمترین مردم ظاهر می شود از او ظاهر نگردیده است، نفعی که از یک امیر و یا از یک کارمند عادى و یا عالم و یا قاضى سرمیزند از او سرنزده است، پس چه فایده اى از او انتظار رود و حال اینکه خود معدوم است. آنان که به او ایمان آورده اند کدامین لطف و کدامین منفعت در امر دین و دنیایشان از جانب او نصیبشان شده است؟»  (همان، ص ۲۶۱)

آری این اشکال – که از زبان او و همفکرانش با تعابیری غییر علمی و تند و گزنده، گاه و بیگاه بیان می شود – مورد توجه حضرات معصومین علیهم السلام بوده و پاسخ به آن در روایات ایشان تبیین شده است.

در درسهای آینده در این خصوص بیشتر توضیح خواهیم داد.

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.