سر درس مهدویت ۸۲ (کیفیت انتفاع از امام غائب ۵)
با وجود اعتقاد شیعه به «ولایت تکوینی امام» و اینکه آن وجود مقدس واسطه فیض الهی به عالمیان است، جای سوال در مورد کیفیت انتفاع از او در عصر غیبت باقی نمی ماند. با این وجود می توان وجه دیگری را برای تبیین کیفیت بهره مندی او در عصر غیبت ذکر نمود:
- امام غائب موجب احیای فرهنگ انتظار است. غیبت او باعث می شود تا در جامعه شیعی روح انتظار دمیده شود و از طریق این عنصر مقدس – که به تعبیر رسول خدا صلی الله علیه و آله برترین عمل امت شمرده می شود (ر.ک: کمال الدین، ص ۶۴۴) – جامعه به تعالی و سعادت مطلوب واصل شود.
این همه به این دلیل است که امام غائب موجب احیای فرهنگ انتظار است. منتظران او در سایه انتظار، بین خود و منتظَر ایجاد سنخیت می کنند و تناسبی برقرار می سازند و عطر دلنشین و روح افزای او را در بستر جامعه منتشر می گردانند. پیروانش به امید لطف و عنایت حضرتش، برای رسیدن به یک وضع مطلوب جهانی تلاش کرده و بدین سان در انتظار آن منتظَر بسر برند.
حضرت علی (ع) در این رابطه می فرماید: «به برکت آن امام، گروهی از مردم برای دفاع از دین و درهم کوبیدن فتنه ها آماده می شوند، چنان که شمشیر و تیر به دست آهنگر تیز می گردد. چشم آنها به واسطه قرآن روشن است، تفسیر و معانی قرآن در گوششان گفته می شود و شب و روز از جام حکمت و علوم الهی سیراب می شوند.» (نهج البلاغه، خطبه ۱۵۰)
ممکن است چنین معنائی از «انتظار» برای خواننده محترم غریب باشد به همین دلیل لازم است به بررسی اشکالات وهابیت خاتمه داده و در درسهای بعدی به تشریح حقیقت انتظار بپردازیم تا از این طریق مدعای مهم این درس به روشنی اثبات شود.