سر درس مهدویت ۸۱ (کیفیت انتفاع از امام غائب ۴)

گذشت که امام از آن جهت که واسطه فیض الهی است، امان اهل زمین است و از این منظر تفاوتی بین زمان ظهور و زمان غیبت او نیست. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله رمز و راز این مسئله را با بیانی نغز و پر معنی بیان کرده و در پاسخ این پرسش که وجود مهدی علیه السلام در عصر غیبت چه فایده ای دارد، می فرماید: «آری، به خداوندی که مرا به پیغمبری مبعوث گردانیده است؛ آنها از وجود او منتفع می شوند و از نور ولایتش در طول غیبت بهره می گیرند، چنانکه از آفتاب پشت ابر استفاده می برند.» (ینابیع الموده، ج ۳، ص ۱۵۴) و حضرت صاحب الامر (عجل الله تعالی فرجه) نیز در این رابطه فرموده است: «همان طور که از خورشید در وقتی که توسط ابرها پنهان شده بهره گیری می شود، از من نیز در زمان غیبتم به همان صورت بهره می برند. و همانا من سبب آرامش و امنیت مردم روی زمین هستم، چنانکه ستارگان امان اهل آسمانند». (کمال الدین، ص ۴۸۵)

آری رمز حیات زمین به نور زندگی بخش خورشید است. اگر نور خورشید نباشد گیاهان نابود، حیوانات معدوم، انسانها منقرض و زندگانی در کره خاکی زمین مختل می گردد. این خورشید است که با پرتو امید بخش نور خود، حیات را به همه موجودات زنده زمین ارزانی می دارد و آنان را از ظلمتکده ای مرده و منجمد که اثری از حیات در آن نیست نجات می بخشاید.

رمز حیات زمین به نور زندگی بخش خورشید است.

آری خورشید این وظیفه خطیر را به اذن الهی انجام می دهد و ابرهای غیبت مانع از نور افشانی حیات بخش او نمی شوند. آنگاه که ابرها او را تا حدودی در دیدگان ما کم فروغ جلوه می دهند باز هم اوست که حیات همه ما موجودات زنده را در دست مدیریت خویش گرفته است. بدین سان وجه تشبیه امام غائب به خورشید پشت ابر دانسته می شود، آری غیبت امام تنها به منزله ابرهای ناتوانی است که هرگز نمی توانند جلوی زندگانی بخشی امام را بگیرند او واسطه فیض است و حیات ما به اذن خدا در گرو حیات اوست اما پرده غیبت، برخی چشم های کم سو را مقهور خویش گردانده تا حقیقیت حقه او را انکار کنند و از بی فایدگی و بی منفعتی او دم زنند.