مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

چهل حدیـــث امام زمان(عج)

 

در این مطلب چهل حدیث امام عصر حضرت منجی دوازدهم امام زمان(عجل الله) در دو بخش آورده  شده است.

۱- قال الإمام المهدی، صاحب العصر و الزّمان (علیه السلام و عجّل الله تعالى فرجه الشّریف) :

الَّذى یَجِبُ عَلَیْکُمْ وَ لَکُمْ أنْ تَقُولُوا: إنّا قُدْوَهٌ وَأئِمَّهٌ وَ خُلَفاءُ اللهِ فى أرْضِهِ، وَ اُمَناؤُهُ عَلى خَلْقِهِ، وَحُجَجُهُ فى بِلادِهِ، نَعْرِفُ الْحَلالَ وَ الْحَرامَ، وَ نَعْرِفُتَأْویلَ الْکِتابِ وَ فَصْلَ الْخِطابِ.([۱])

امام زمان (عجّل الله تعالى فرجه الشّریف) فرمود: بر شما واجب است و بهسود شما خواهد بود که معتقد باشید بر این که ما اهل بیت رسالت، محور و اساسامور، پیشوایان هدایت و خلیفه خداوند متعال در زمین هستیم. همچنین ما امین خداوند بر بندگانش و حجّت او در جامعه مى باشیم، حلال وحرام را مى شناسیم، تأویل و تفسیر آیات قرآن را عارف و آشنا هستیم.

 

۲- قالَ (علیه السلام) : أنَا خاتَمُ الاَْوْصِیاءِ، بى یَدْفَعُ الْبَلاءُ عَنْ أهْلى وَ شیعَتى.([۲])

فرمود: من آخرین وصیّ پیغمبر خدا هستم به وسیله من بلاها و فتنه ها از آشنایان و شیعیانم دفع و برطرف خواهد شد.

 

۳- قالَ (علیه السلام) : أمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَهُ فَارْجِعُوافیها إلى رُواهِ حَدیثِنا (أحادیثِنا)، فَإنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُمْ وَأنَا حُجَّهُ اللهِ عَلَیْکُمْ.([۳])

فرمود: جهت حلّ مشکلات در حوادث – امور سیاسى، عبادى، اقتصادى، نظامى،فرهنگى، اجتماعى و… – به راویان حدیث و فقهاء مراجعه کنید که آن ها در زمان غیبت خلیفه و حجّت من بر شما هستند و من حجّت خداوند بر آن ها مى باشم.

 

۴- قالَ (علیه السلام) : الحَقُّ مَعَنا، فَلَنْ یُوحِشَنا مَنْقَعَدَعَنّا، وَ نَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا، وَ الْخَلْقُ بَعْدُصَنائِعِنا.([۴])

فرمود: حقانیّت و واقعیّت با ما اهل بیت رسول الله صلّى الله علیه وآلهوسلّم مى باشد و کناره گیرى عدّه اى، از ما هرگز سبب وحشت ما نخواهد شد،چرا که ما دست پروره هاى نیکوى پروردگار مى باشیم; و دیگر مخلوقین خداوند،دست پرورده هاى ما خواهند بود.

 

۵- قالَ (علیه السلام) : إنَّ الْجَنَّهَ لا حَمْلَ فیها لِلنِّساءِ وَلا وِلادَهَ، فَإذَا اشْتَهى مُؤْمِنٌ وَلَداً خَلَقَهُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ بِغَیرِ حَمْل وَ لا وِلادَه عَلَى الصُّورَهِ الَّتى یُریدُ کَماخَلَقَ آدَمَ (علیه السلام) عِبْرَهً.([۵])

فرمود: همانا بهشت جایگاهى است که در آن آبستن شدن و زایمان براى زناننخواهد بود، پس هرگاه مؤمنى آرزوى فرزند نماید، خداوند متعال بدون جریانحمل و زایمان، فرزند دلخواهش را به او مى دهد همان طورى که حضرت آدم (علیهالسلام) را آفرید.

 

۶- قالَ (علیه السلام) : لا یُنازِعُنا مَوْضِعَهُ إلاّ ظالِمٌ آثِمٌ، وَ لا یَدَّعیهِ إلاّ جاحِدٌ کافِرٌ.([۶])

فرمود: کسى با ما، در رابطه با مقام ولایت و امامت مشاجره و منازعه نمىکند مگر آن که ستمگر و معصیت کار باشد، همچنین کسى مدّعى ولایت و خلافت نمىشود مگر کسى که منکر و کافر باشد.

 

۷- قالَ (علیه السلام) : إنَّ الْحَقَّ مَعَنا وَ فینا، لا یَقُولُذلِکَ سِوانا إلاّ کَذّابٌ مُفْتَر، وَ لا یَدَّعیهِ غَیْرُنا إلاّ ضالٌّغَوىٌّ.([۷])

فرمود: حقیقت – در همه موارد و امور – با ما و در بین ما اهل بیت عصمت وطهارت خواهد بود و چنین سخنى را هر فردى غیر از ما بگوید دروغ گو و مفترىمى باشد; و کسى غیر از ما آن را ادّعا نمى کند مگر آن که گمراه باشد.

 

۸- قالَ (علیه السلام) : أبَى اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْحَقِّ إلاّ إتْماماً وَ لِلْباطِلِ إلاّ زَهُوقاً.([۸])

فرمود: همانا خداوند متعال، إباء و امتناع دارد نسبت به حقّ مگر آن که به إتمام و کمال برسد و باطل، نابود و مضمحل گردد.

 

۹- قالَ (علیه السلام) : إنَّهُ لَمْ یَکُنْ لاِحَد مِنْ آبائى إلاّ وَقَدْ وَقَعَتْ فى عُنُقِه بَیْعَهٌ لِطاغُوتِ زَمانِهِ، و إنّى أخْرُجُحینَ أخْرُجُ وَ لا بَیْعَهَ لاِحَد مِنَ الطَّواغیتِ فى عُنُقى.([۹])

فرمود: همانا پدران من (ائمّه و اوصیاء علیهم السّلام)، بیعت حاکم وطاغوت زمانشان، بر ذمّه آن ها بود; ولى من در هنگامى ظهور و خروج نمایم کههیچ طاغوتى بر من منّت و بیعتى نخواهد داشت.

 

۱۰- قالَ (علیه السلام) : أنَا الَّذى أخْرُجُ بِهذَا السَیْفِفَأمْلاَالاَْرْضَ عَدْلا وَ قِسْطاً کَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَجَوْراً.([۱۰])

فرمود: من آن کسى هستم که در آخر زمان با این شمشیر – ذوالفقار – ظهور وخروج مى کنم و زمین را پر از عدل و داد مى نمایم همان گونه که پر از ظلم وجور شده است.

۱۱- قالَ (علیه السلام) : اِتَّقُوا اللهُ وَ سَلِّمُوا لَنا، وَرُدُّوا الاْمْرَ إلَیْنا، فَعَلَیْنا الاْصْدارُ کَما کانَ مِنَّاالاْیراُ، وَ لا تَحاوَلُوا کَشْفَ ما غُطِّیَ عَنْکُمْ.([۱۱])

فرمود: از خدا بترسید و تسلیم ما باشید، و امور خود را به ما واگذارکنید، چون وظیفه ما است که شما را بى نیاز و سیراب نمائیم همان طورى کهورود شما بر چشمه معرفت به وسیله ما مى باشد; و سعى نمائید به دنبال کشفآنچه از شما پنهان شده است نباشید.

 

۱۲- قالَ (علیه السلام) : أمّا أمْوالُکُمْ فَلا نَقْبَلُها إلاّ
لِتُطَهِّرُوا، فَمَنْ شاءَ فَلْیَصِلْ، وَ مَنْ شاءَ فَلْیَقْطَعْ.([۱۲])

فرمود: اموال – خمس و زکوت – شما را جهت تطهیر و تزکیه زندگى و ثروتتانمى پذیریم، پس هر که مایل بود بپردازد، و هر که مایل نبود نپردازد.

 

۱۳- قالَ (علیه السلام) : إنّا نُحیطُ عِلْماً بِأنْبائِکُمْ، وَ لا یَعْزُبُ عَنّا شَیْىءٌ مِنْ أخْبارِکُمْ.([۱۳])

فرمود: ما بر تمامى احوال و اخبار شما آگاه و آشنائیم و چیزى از شما نزد ما پنهان نیست.

 

۱۴- قالَ (علیه السلام) : مَنْ کانَتْ لَهُ إلَى اللهِ حاجَهٌفَلْیَغْتَسِلْ لَیْلَهَ الْجُمُعَهِ بَعْدَ نِصْفِ اللَّیْلِ وَ یَأْتِمُصَلاّهُ.([۱۴])

فرمود: هر که خواسته اى و حاجتى از پیشگاه خداوند متعال دارد بعد ازنیمه شب جمعه غسل کند و جهت مناجات و راز و نیاز با خداوند، در جایگاهنمازش قرار گیرد.

 

۱۵- قالَ (علیه السلام) : یَابْنَ الْمَهْزِیارِ! لَوْلاَ اسْتِغْفارُبَعْضِکُمْ لِبَعْض، لَهَلَکَ مَنْ عَلَیْها، إلاّ خَواصَّ الشّیعَهِالَّتى تَشْبَهُ أقْوالُهُمْ أفْعالَهُمْ.([۱۵])

فرمود: اگر طلب مغفرت و آمرزش بعضى شماها براى همدیگر نبود، هرکس روىزمین بود هلاک مى گردید، مگر آن شیعیان خاصّى که گفتارشان با کردارشان یکىاست.

 

۱۶- قالَ (علیه السلام) : وَأمّا قَوْلُ مَنْ قالَ: إنَّ الْحُسَیْنَ(علیه السلام) لَمْ یَمُتْ فَکُفْرٌ وَ تَکْذیبٌ وَ ضَلالٌ.([۱۶])

فرمود: و امّا کسانى که معتقد باشند حسین (علیه السلام) زنده است و وفات نکرده، کفر و تکذیب و گمراهى است.

 

۱۷- قالَ (علیه السلام) : مِنْ فَضْلِهِ، أنَّ الرَّجُلَ یَنْسَىالتَّسْبیحَ وَ یُدیرُا السَّبْحَهَ، فَیُکْتَبُ لَهُ التَّسْبیحُ.([۱۷])

فرمود: از فضائل تربت حضرت سیّدالشّهداء (علیه السلام) آن است که چنانچهتسبیح تربت حضرت در دست گرفته شود ثواب تسبیح و ذکر را دارد، گرچه دعائىهم خوانده نشود.

 

۱۸- قالَ (علیه السلام) : فیمَنْ أفْطَرَ یَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضانمُتَعَمِّداً بِجِماع مُحَرَّم اَوْ طَعام مُحَرَّم عَلَیْهِ: إنَّعَلَیْهِ ثَلاثُ کَفّارات.([۱۸])

فرمود: کسى که روزه ماه رمضان را عمداً با چیز یا کار حرامى افطار – وباطل – نماید، (غیر از قضاى روزه نیز) هر سه نوع کفّاره (۶۰ روزه، اطعام ۶۰مسکین، آزادى یک بنده) بر او واجب مى شود.

 

۱۹- قالَ (علیه السلام) : ألا أُبَشِّرُکَ فِى الْعِطاسِ؟ قُلْتُ: بَلى، فَقالَ: هُوَ أمانٌ مِنَ الْمَوْتِ ثَلاثَهَ أیّام.([۱۹])

نسیم خادم گوید: در حضور حضرت عطسه کردم، فرمود: مى خواهى تو را بر فوائد عطسه بشارت دهم؟

عرض کردم: بلى.

فرمود: عطسه، انسان را تا سه روز از مرگ نجات مى بخشد.

 

۲۰- قالَ (علیه السلام) : مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ سَمّانى فى مَحْفِل مِنَ النّاسِ. (وَ قالَ (علیه السلام) : مَنْ سَمّانى فى مَجْمَع مِنَ النّاسِ فَعَلَیْهِ لَعْنَهُ اللهِ.([۲۰])

فرمود: ملعون و مغضوب است کسى که نام اصلى مرا در جائى بیان کند.

و نیز فرمود: هر که نام اصلى مرا در جمع مردم بر زبان آورد، بر او لعنت و غضب خداوند مى باشد.

 

۲۱- قالَ (علیه السلام): یَعْمَلُ کُلُّ امْرِىء مِنْکُمْ ما یَقْرُبُبِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَ لْیَتَجَنَّب ما یُدْنیهِ مِنْ کَراهیَّتِنا وَسَخَطِنا، فَاِنَّ امْرَءاً یَبْغَتُهُ فُجْأهٌ حینَ لا تَنْفَعُهُتَوْبَهٌ، وَ لا یُنْجیهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلى حُوبَه.([۲۱])

فرمود: هر یک از شما باید عملى را انجام دهد که سبب نزدیکى به ما و جذبمحبّت ما گردد; و باید دورى کند از کردارى که ما نسبت به آن، ناخوشایند وخشمناک مى باشیم، پس چه بسا شخصى در لحظه اى توبه کند که دیگر به حال اوسودى ندارد و نیز او را از عِقاب و عذاب الهى نجات نمى بخشد.

 

۲۲- قالَ (علیه السلام) : إنَّ الاْرْضَ تَضِجُّ إلَى اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ بَوْلِ الاْغْلَفِ أرْبَعینَ صَباحاً.([۲۲])

فرمود: زمین تا چهل روز از ادرار کسى که ختنه نشده است ناله مى کند.

————

منابع ۲۲ حدیث اول

[۱]- تفسیر عیّاشى: ج ۱، ص ۱۶، بحارالأنوار: ج ۸۹، ص ۹۶، ح ۵۸٫

[۲] – دعوات راوندى: ص ۲۰۷، ح ۵۶۳٫

[۳] – بحارالأنوار: ح ۲، ص ۹۰، ح ۱۳، و۵۳، ص ۱۸۱، س ۳، وج ۷۵، ص ۳۸۰، ح ۱٫

[۴]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۸، ضمن ح ۹٫

[۵]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۳، س ۱۶، ضمن ح ۴٫

[۶]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۹، ضمن ح ۹٫

[۷]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱، ضمن ح ۱۹٫

[۸]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۳، ضمن ح ۲۱٫

[۹]- الدّرّه الباهره: ص ۴۷، س ۱۷، بحارالأنوار: ج ۵۶، ص ۱۸۱، س ۱۸٫

[۱۰]- بحارالانوار: ج ۵۳، ص ۱۷۹، س ۱۴، و ج ۵۵، ص ۴۱٫

[۱۱]- إکمال الدّین: ج ۲، ص ۵۱۰، بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱٫

[۱۲]- إکمال الدّین: ج ۲، ص ۴۸۴، بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۰٫

[۱۳]- احتجاج: ج ۲، ص ۴۹۷، بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۵٫

[۱۴] – مستدرک الوسائل: ج ۲، ص ۵۱۷، ح ۲۶۰۶٫

[۱۵]- مستدرک ج ۵، ص ۲۴۷، ح ۵۷۹۵٫

[۱۶]- غیبه طوسى: ص ۱۷۷، وسائل الشّیعه: ج ۲۸، ص ۳۵۱، ح ۳۹٫

[۱۷]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۵، س ۸، ضمن ح ۴٫

[۱۸]- من لایحضره الفقیه: ج ۲، ص ۷۴، ح ۳۱۷، وسائل الشّیعه: ج ۱۰، ص ۵۵، ح ۱۲۸۱۶٫

[۱۹]- إکمال الدّین: ص ۴۳۰، ح ۵، وسائل الشّیعه: ج ۱۲، ص ۸۹، ح ۱۵۷۱۷٫

[۲۰]- وسائل الشّیعه: ج ۱۶، ص ۲۴۲، ح ۱۲، بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۴، ح ۱۳ و ۱۴٫

[۲۱]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۶، س ۵، ضمن ح ۷، به نقل از احتجاج.

[۲۲]- وسائل الشّیعه: ج ۲۱، ص ۴۴۲، ح ۲۷۵۳۴٫

 

چهل حدیـــث امام زمان(عج)

۲۳- قالَ (علیه السلام) : سَجْدَهُ الشُّکْرِ مِنْ ألْزَمِ السُّنَنِ وَ أوْجَبِها.([۱])

فرمود: سجده شکر پس از هر نماز از بهترین و ضرورى ترین سنّتها است.

 

۲۴- قالَ (علیه السلام) : إنّى لاَمانٌ لاِهْلِ الاْرْضِ، کَما أنَّ النُّجُومَ أمانٌ لاِهْلِ السَّماءِ.([۲])

فرمود: به درستى که من سبب آسایش و امنیّت براى موجودات زمینى هستم، همان طورى که ستاره ها براى اهل آسمان أمان هستند.

 

۲۵- قالَ (علیه السلام) : قُلُوبُنا اَوْعِیَهٌ لِمَشیَّهِ اللهِ، فَإذا شاءَ شِئْنا.([۳])

فرمود: قلوب ما ظرف هائى است براى مشیّت و اراده الهى، پس هرگاه او بخواهد ما نیز مى خواهیم.

 

۲۶- قالَ (علیه السلام) : إنَّ اللهَ مَعَنا، فَلا فاقَهَ بِنا إلىغَیْرِهِ، وَالْحَقُّ مَعَنا فَلَنْ یُوحِشَنا مَنْ قَعَدَ عَنّا.([۴])

فرمود: خدا با ما است و نیازى به دیگران نداریم; و حقّ با ما است و هر که از ما روى گرداند باکى نداریم.

 

۲۷- قالَ (علیه السلام) : ما أُرْغَمَ أنْفَ الشَّیْطانِ بِشَیْىء مِثُلِ الصَّلاهِ.([۵])

فرمود: هیچ چیزى و عملى همانند نماز، بینى شیطان را به خاک ذلّت نمى مالد و او را ذلیل نمى کند.

 

۲۸- قالَ (علیه السلام) : لا یَحِلُّ لاِحَد أنْ یَتَصَرَّفَ فى مالِ غَیْرِهِ بِغَیْرِ إذْنِهِ.([۶])

فرمود: براى هیچکس جائز نیست که در اموال و چیزهاى دیگران تصرّف نماید مگر با اذن و اجازه صاحب و مالک آن.

 

۲۹- قالَ (علیه السلام) : فَضْلُ الدُّعاءِ وَ التَّسْبیحِ بَعْدَالْفَرائِضِ عَلَى الدُّعاءِ بِعَقیبِ النَّوافِلِ کَفَضْلِ الْفَرائِضِعَلَى النَّوافِلِ.([۷])

فرمود: فضیلت تعقیب دعا و تسبیح بعد از نمازهاى واجب نسبت به بعد از نمازهاى مستحبّى همانند فضیلت نماز واجب بر نماز مستحبّ مى باشد.

 

۳۰- قالَ (علیه السلام) : أفْضَلُ أوْقاتِها صَدْرُا النَّهارِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَهِ.([۸])

فرمود: (براى انجام نماز جعفر طیّار) بهترین و با فضیلت ترین اوقات پیش از ظهر روز جمعه خواهد بود.

 

۳۱- قالَ (علیه السلام) : مَلْعُونٌ مَلْعُونٌ مَنْ أخَّرَ الْغَداهَ إلى أنْ تَنْقَضِى النُّجُومُ.([۹])

فرمود: ملعون و نفرین شده است آن کسى که نماز صبح را عمداً تأخیر بیندازد تا موقعى که ستارگان ناپدید شوند.

 

۳۲- قالَ (علیه السلام) : إنَّ اللهَ قَنَعَنا بِعَوائِدِ إحْسانِهِ وَ فَوائِدِ اِمْتِنانِهِ.([۱۰])

فرمود: همانا خداوند متعال، ما اهل بیت را به وسیله احسان و نعمت هایش قانع و خودکفا گردانده است.

 

۳۳- قالَ (علیه السلام) : إنَّهُ لَیْسَ بَیْنَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَبَیْنَ أَحَد قَرابَهٌ، وَ مَنْ أنْکَرَنى فَلَیْسَ مِنّى، وَ سَبیلُهُسَبیلُ ابْنِ نُوح.([۱۱])

فرمود: بین خداوند و هیچ یک از بندگانش، خویشاوندى وجود ندارد – و براىهرکس به اندازه اعمال و نیّات او پاداش داده مى شود – هرکس مرا انکار نمایداز (شیعیان و دوستان) ما نیست و سرنوشت او همچون فرزند حضرت نوح (علیهالسلام) خواهد بود.

 

۳۴- قالَ (علیه السلام) : أما تَعْلَمُونَ أنَّ الاْرْضَ لا تَخْلُو مِنْ حُجَّه إمّا ظاهِراً وَ إمّا مَغْمُوراً.([۱۲])

فرمود: آگاه و متوجه باشید که در هیچ حالتى، زمین خالى از حجّت خداوندنخواهد بود، یا به طور ظاهر و آشکار; و یا به طور مخفى و پنهان.

 

۳۵- قالَ (علیه السلام) : إذا أذِنَ اللهُ لَنا فِى الْقَوْلِ ظَهَرَالْحَقُّ، وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ، وَ انْحَسَرَ عَنْکُمْ.([۱۳])

فرمود: چنانچه خداوند متعال اجازه سخن و بیان حقایق را به ما بدهد،
حقانیّت آشکار مى گردد و باطل نابود مى شود و خفقان و مشکلات برطرف خواهد
شد.

 

۳۶- قالَ (علیه السلام) : وَ أمّا وَجْهُ الاْنْتِفاعِ بى فى غَیْبَتىفَکَالاْنْتِفاعِ بِالشَّمْسِ إذا غَیَّبَها عَنِ الاْبْصارِ
السَّحابُ.([۱۴])

فرمود: چگونگى بهره گیرى و استفاده از من در دوران غیبت همانند انتفاع
از خورشید است در آن موقعى که به وسیله ابرها از چشم افراد ناپدید شود.

 

۳۷- قالَ (علیه السلام) : وَاجْعَلُوا قَصْدَکُمْ إلَیْنابِالْمَوَدَّهِ عَلَى السُّنَّهِ الْواضِحَهِ، فَقَدْ نَصَحْتُ لَکُمْ، وَاللّهُ شاهِدٌ عَلَیَّ وَ عَلَیْکُمْ.([۱۵])

فرمود: هدف و قصد خویش را نسبت به محبّت و دوستى ما – اهل بیت عصمت وطهارت – بر مبناى عمل به سنّت و اجراء احکام الهى قرار دهید، پس همانا کهموعظ ها و سفارشات لازم را نموده ام; و خداوند متعال نسبت به همه ما و شماگواه مى باشد.

 

۳۸- قالَ (علیه السلام) : أمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإنَّهُ إلَى اللهِ، وَ کَذَبَ الْوَقّاتُونَ.([۱۶])

فرمود: زمان ظهور مربوط به اراده خداوند متعال مى باشد و هرکس زمان آن را معیّن و معرّفى کند دروغ گفته است.

 

۳۹- قالَ (علیه السلام) : أکْثِرُواالدُّعاءَ بِتَعْجیلِ الْفَرَجِ، فَإنَّ ذلِکَ فَرَجَکُمْ.([۱۷])

فرمود: براى تعجیل ظهور من – در هر موقعیّت مناسبى – بسیار دعا کنید که در آن فرج و حلّ مشکلات شما خواهد بود.

 

۴۰- دَفَعَ إلَیَّ دَفْتَراً فیهِ دُعاءُالْفَرَجِ وَ صَلاهٌ عَلَیْهِ، فَقالَ علیه السلام : فَبِهذا فَادْعُ.([۱۸])یکى از مؤمنین به نام أبومحمّد، حسن بن وجناء گوید: زیر ناودان طلا درحرم خانه خدا بودم که حضرت ولىّ عصر امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجهالشّریف را دیدم، دفترى را به من عنایت نمود که در آن دعاى فرج و صلوات برآن حضرت بود. سپس فرمود: به وسیله این نوشته ها بخوان و براى ظهور و فرج من دعا کن و بر من درود و تحیّت بفرست.

—————————

منابع ۱۸ حدیث دوم

[۱]- وسائل الشّیعه: ج ۶، ص ۴۹۰، ح ۳، بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۱، ضمن ح ۳٫

[۲]- الدّرّه الباهره: ص ۴۸، س ۳٫

[۳]- بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۵۱، س ۴، به نقل از غیبه نعمانى.

[۴]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱، إکمال الدّین: ج ۲، ص ۵۱۱٫

[۵]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۲، ضمن ح ۱۱٫

[۶]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۳، ضمن ح ۱۱٫

[۷]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۶۱، ضمن ح ۳٫

[۸]- بحارالأنوار: ج ۵۶، ص ۱۶۸، ضمن ح ۴٫

[۹]- بحارالأنوار: ج ۵۵، ص ۱۶ؤ ضمن ح ۱۳، و ص ۸۶، ص ۶۰، ح ۲۰٫

[۱۰]- بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۳۸، ضمن ح ۲۸٫

[۱۱]- بحارالأنوار: ج ۵۰، ص ۲۲۷، ح ۱، به نقل از احتجاج.

[۱۲]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۱، س ۵، ضمن ح ۱۹٫

[۱۳] – بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۹۶، س ۱۲، ضمن ح ۲۱٫

[۱۴]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۱، س ۲۱، ضمن ح ۱۰٫

[۱۵]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۷۹، س ۱۶، ضمن ح ۹٫

[۱۶]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۱، س ۱، ضمن ح ۱۰٫

[۱۷]- بحارالأنوار: ج ۵۳، ص ۱۸۱، س ۲۳، ضمن ح ۱۰٫

[۱۸]- إکمال الدّین شیخ صدوق: ص ۴۴۳، ح ۱۷، بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۳۱، ضمن ح ۲۷٫

 

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.