سر درس مهدویت ۹۳ (وظایف منتظران فرج ۸)

هشتمین وظیفه ای که می توان برای منتظران واقعی حضرت صاحب الامر تصویر نمود مساله «رعایت ادب نسبت به آن حضرت» است. منتظر حقیقی در محضر امامش بی ادبی نمی کند و کوچکترین عملی که با اصول ادب منافات داشته باشد از او سر نمی زند.

پیوند بین این وظیفه و وظیفه پیشین کاملا روشن است، آری هنگامی که منتظر توجه به حضور امام پیدا نمود آنگاه درک محضر او را کرده هرگز بی ادبی نمی کند. حاشا که چنین منتظری پرده دری نماید و خلاف شرعی مرتکب شود. برای تقویت این وظیفه لازم است باور به حضور امام در زندگی خویش را تقویت نمائیم، امید است دو روایت ذیل به بارور شدن این باور کمک نمایند:

امام رضا علیه السلام فرمود: «هیچ یک از شیعیان ما مریض نمى‏شود مگر این که ما به خاطر بیمارى او بیمار مى‏شویم، و مغموم و اندوهگین نمى‏شود مگر این که ما به خاطر غم و غصه‏اش اندوهناک مى‏شویم، و شاد نمى‏شود مگر این که ما به خاطر شادى‏اش فرحناک مى‏شویم. هیچ یک از شیعیان ما، در هر کجا که باشد، چه در مشرق و چه در مغرب، از ما پنهان و غایب نیست.» (صفات الشیعه، ص ۴)

عبد الله بن ابان به امام رضا علیه السلام عرض کرد: براى من و خانواده‏ام به درگاه خدا دعا بفرما. فرمود: مگر من دعا نمیکنم؟! بخدا که اعمال شما در هر صبح و شام بر من عرضه مى‏شود، عبد اللَّه گوید: من این مطلب را بزرگ شمردم، بمن فرمود: مگر تو کتاب خداى عز و جل را نمیخوانى که می فرماید؟ «بگو (اى محمد) در عمل کوشید که خدا و رسولش و مؤمنان کردار شما را مبینند» بخدا که آن مؤمن، على بن ابى طالب است. (اصول کافی، ج ۱، ص ۲۱۹)