• در درس قبل بیان شد که مساله طول عمر از نظر عقلی هیچ منعی ندارد در این درس این مساله را از منظر تجربی و علمی دنبال می کنیم؛ آیا طول عمر از حیث علمی و تجربی امکان دارد؟
• مقصود از امکان علمی آن است که پدیده ای در خارج وجود نداشته باشد و نمی‏توان با وسایل مدرن و پیشرفته امروز آن را عملی ساخت اما در عین حال به لحاظ قوانین علمی هیچ گونه قاعده و قانونی که مانع وقوع و تحقق آن باشد وجود ندارد. بسیاری از مسائل علوم تجربی از این دست هستند و هر چند در خارج وجود ندارند و امید و آروزی دانشمندان تجربی وجود خارجی آنها است اما در عین حال این دانشمندان می کوشند تا از طریق پیشرفت در علوم تجربی این آرزوها را به واقعیت تبدیل سازند. اساسا اگر این امور وجود نداشتند بسیاری از اختراعات جدید و کشفیات جدید در علوم تجربی رخ نمی دادند. مثلا سالها پیش «موشک های مدار گریز» وجود خارجی نداشت اما در نگاه دانشمندان امری کاملا «ممکن» بود به همین جهت کوشیدند و با پیشرفت در علوم تجربی توانستند آنها را اختراع نمایند.
• حقیقت این است که طول عمر انسان نیز همینگونه است؛ یعنی امری است که به لحاظ علمی ممکن است و پزشکان و متخصصان از اینکه بتوانند مرگ را در انسان به تاخیر انداخته حیات او را طولانی تر کنند نا امید نیستند در ادامه برخی از جملات دانشمندان تجربی را در این خصوص نقل می کنیم.

دکتر کیلور دهاوز آمریکایی می‏گوید: «علم طبّ می‏تواند قیدها و حدودی را که مانع از طول عمر انسان است با کمک دانش تغذیه از بین ببرد. ما امروز امیدواریم که بر خلاف عمر پدران و اجدادمان به چنین طول عمری دست یابیم». (راهی به سوی حیات نو، ص ۱۴)

پروفسور اتینگر می‏گوید: «نسل جدید همان گونه که به سفرهای فضایی ایمان آورد، در آینده‏ای نه چندان دور ایمان خواهد آورد که خلود انسان در حیات دنیوی امر بعیدی نیست؛ زیرا با پیشرفت تکنولوژی که امروز مشاهده می‏کنیم می‏توان عمر انسان را در قرن آینده به هزاران سال رساند». (مجله دانشمند، سال ششم، شماره ۶)

برنارد شو می‏گوید: «از اصول علمی ثابت نزد تمام علمای بیولوژی آن است که عمر انسان ممکن نیست که برای او حدّ ثابتی باشد، طول عمر مسأله‏ای است که حدّ نمی‏پذیرد» (عمر المهدی بین العلم و الادیان، ص ۶)

فلوکر فیزیکدان می‏گوید: «حدّ طبیعی عمر انسان ۶۰۰ سال است» و روجر پیکن دانشمند انگلیسی آن را به ۱۰۰۰ سال رسانده است. (مجله دانشمند، سال ۶، شماره ۶)