سر درس مهدویت ۱۸ (مهدی موعود علیه السلام در قرآن ۱۰)
- خداوند متعال در آیه ۲۵ سوره فتح می فرماید: «لو تزیلوا لعذّبنا الذین کفروا منهم عذابا الیما.» یعنی «اگر مؤمنان از کافران جدا بودند یقیناً کافران را به عذابى دردناک عذاب مىکردیم»
- امام صادق علیه السلام استفاده ظریفی از این آیه شریفه نموده اند آنجا که شخصی از ایشان سوال کرد آیا علی علیه السلام در دین خدا قوی نبود؟ و حضرت فرمودند: «آری! پرسیده شد پس چگونه آن گروه توانستند بر او غلبه کنند و او آنها را کنار نزد؟ چه چیز مانع از برخورد او شد؟ حضرت پاسخ داد: آیهای از کتاب الهی! پرسیده شد کدام آیه؟ فرمود: این سخن الهی که «لو تزیلوا لعذّبنا االذین کفروا منه عذابا الیما» همانا خدای متعال را مؤمنانی است که به صورت امانت در صلب کافران و منافقان قرار دارند، پس علی علیه السلام پدران را به امید آنکه در آینده این ودیعهها از صلبشان خارج خواهند شد نمیکشت و هر گاه این ودایع از اصلاب خارج میشد چنین می کرد. و همچنین است قائم ما اهل البیت، که هرگز ظاهر نمیشود تاآن که این امانات و ودایع الهی از اصلاب خارج شده باشد. پس آنگاه بر هر کس از کفار دست یابد آنها را نابود خواهد کرد.» (کمال الدین، ص ۶۴۱)
- از بیان حضرت در توضیح این آیه می توان استفاده نموده که «اصلاح گری امام» و پاکسازی جامعه بشری از انواع ظلمت ها توسط امام، به صورت جبری قهری محقق نمی شود بلکه در زمانی شکل می گیرد که افراد خود آمادگی این امر را داشته، پذیرای دعوت جهانی امام بوده باشند و الا همانند زمان علی علیه السلام و دیگر فرزندان او امام در متن حکومت قرار نمی گیرد و ظالمان و جباران در این وادی قدم می نهند. اما هنگامی که ایمان های راسخ هویدا شود و قلب های پولادین نمایان گردد و جامعه بشری خود به فکر اصلاح بیفتد در این زمان است که امداد الهی توسط امام بر سر مظلومان عالم فرود می آید و آنان که تا مرفق دستان خود را آغشته به خون ایشان نموده اند توسط قدرت الهی امام موعود علیه السلام و اصحاب آن حضرت از صحنه هستی پاک می شوند. ای کاش هر کدام از ما مقدمه ای برای تحقق پیام این آیه باشیم و آنچنان ایمان راسخی را در خود محقق سازیم که به حکم آیه بتوان به روشنی بین ما و کفر پیشگان صف بندی نمود.