مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس امامت ۳۸ (ضرورت وجود امام ۹)

 ۴۳-۱

  1. در درسهای پیشین ضرورت وجود امام را از منظر «هدایت تشریعی» تبیین نمودیم. بدون امام مسیر هدایت مسدود است و شناخت راه از چاه ناممکن است. قرآن نیز مستقل از امام نیست بلکه در تفسیر و تبیین راه سعادت نیازمند به امام و معارف امام است.
  2. در این درس ضرورت وجود امام را با توجه به وظیفه «هدایت تکوینی» تشریح می نمائیم. پیشتر گذشت که امام تنها «راهنما» نیست بلکه «همراه در راه» است. از او پس از ارائه راه، «رهائی» نصیبمان نمی شود بلکه «همراهی» به چنگمان می آید. اوست که صرفا ارائه طریق نمی کند بلکه دست افراد بشر را گرفته تا سر منزل مقصود همراهی می نماید به گونه ای که بشر در لحظه لحظه تکامل خویش به وساطت وجود او حرکت می کند و به برکت وجود او سیر می نماید.
  3. ضرورت امام در «هدایت تکوینی» به مراتب بیش از ضرورت امام در «هدایت تشریعی» جلوه می کند. به راستی بدون او – که خدای متعال واسطه فیضش قرار داده است – پای حرکت ما معلول است و هر چند مسیر هدایت را بشناسیم اما توان حرکت از کفمان بیرون می رود.
  4. این مساله در برخی از عبارات زیارت شریفه جامعه کبیره – که مدرسه ای پر از شور و شعور در رشته امام شناسی است – بیان شده است؛ زائر در اوج توجه خطاب به امام می گوید: «بکم یسلک الی الرضوان» در خصوص این عبارت توجه به چند نکته ضروری است:

یکم. رضوان بالاترین مرتبه سعادت بشر است به همین جهت قرآن پس از شماره برخی از نعمتهای بهشتی می فرماید: «و رضوان الهی (رضایتى از سوى خدا) بزرگ‏تر است؛ این همان کامیابى عظیم است.» (توبه: ۷۲)

دوم. این عبارت مفید حصر است یعنی رسیدن به مقام رضوان الهی تنها از طریق امام ممکن است و نه از هیچ طریق دیگری.

سوم. در این عبارت «سلوک» و حرکت به سمت رضوان الهی بدون وجود امام نامیسر و ناممکن دانسته شده است.

این همه، تاکید بر «هدایت تکوینی امام» است حقیقتی که جلوه تام لطف الهی بر ما بندگان عاجز است به راستی اگر خدای متعال از طریق امام هدایت تکوینی را شامل حال بشر نمی نمود هیچ فردی از افراد انسان توانائی رسیدن به مقامات سعادت را نداشت.

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.