آیا امام زمان را دیده اند؟!

پاسخ:

ما دو نوع ملاقات داریم که یکی از آنها صحیح و معتبر است و اشکالی بر آن وارد نیست و نوع دیگر غیر صحیح است.هر دونوع آن را شرح میدهیم تا مطلب روشن شود

۱ . قسم اول ملاقاتی است که با اراده امام زمان و صلاحدید امام زمان علیه السلام صورت می‌گیرد و شخص ملاقات کننده خود اراده ای در ملاقات ندارد؛ به این معنا که زمان، مکان، مدت و تعداد دفعات ملاقات به دست امام زمان است نه به دست شخص ملاقات کننده. در این نوع از ملاقاتها و دیدارها شخص نمی‌تواند با اراده خود ملاقات را تکرار کند یا مثلا بگوید من فلان روز با حضرت دیدار خواهم کرد این نوع ملاقات صحیح است و معتبر و برای بسیاری از بزرگان و عرفا و علما اتفاق افتاده است و داستان آنها را علمای بزرگی همچون علامه مجلسی دربحار الانوار و میرزای نوری در نجم الثاقب و شیخ صدوق در کمال الدین و.. نقل کرده اند.

البته این نکته قابل توجه است در مورد ملاقاتهاییکه برای برخی از بزرگان اتفاق افتاده معمولا از اظهار آن خود داری می‌کنند و یا مأمور به کتمان می باشند و برای هر کسی هم بیان نمی‌کنند.

آن که را اسرار حق آموختند مهر کردند و دهانش دوختند.

و غالبا یا بعد از مرگشان توسط نزدیکان مشخص می‌شود و یا شاگردان نزدیک آنها مطلع می‌شوند؛ اما روشن است کسی که ملاقات خود را در ملاء عام اعلام می‌کند و این امر معنوی را طعمه مقاصد مادی می‌کند مورد اتهام است.

۲ . اما این که ملاقات با امام زمان علیه السلام با اراده و اختیار شخص ملاقات کننده صورت گیرد و استمرار داشته باشد به این معنا که شخص هر زمان که بخواهد می‌تواند به محضر حضرت مشرف شود و حضرت را ملاقات کند، مردود است و طبق توقیع امام زمان علیه السلام به علی بن محمد سمری آخرین نایب حضرت در غیبت صغری کذاب است:

وسیاتی شیعتی من یدعی المشاهده الا فمن ادعی المشاهده قبل خروج السفیانی والصیحه فهو کذاب مفتر …

چه بسا افرادی از شیعیان ادعا کنند که مرا مشاهده نموده اند، آگاه باشید هر کس قبل از خروج سفیان و صیحه آسمانی، چنین ادعایی کند درغگو وافترا زننده است…

الغیبه شیخ طوسی ص۳۹۵- احتجاج شیخ طبرسی ج ۲ ص ۲۹۷

این عبارت تند حضرت:

اولا : به خاطر این است که جلوی شیادان وحقه بازان و دروغگویان که قصد سوء استفاده از عقاید و احساسات مردم دارند گرفته شود تا هر کسی نتواند ادعای ارتباط کند و مردم را فریب دهد و دیگر اینکه بعد از اتمام غیبت صغری و با شروع غیبت کبری راه ارتباط مستقیم با حضرت طبق مصالح غیبت مسدود شد؛ چرا که فلسفه غیبت خفاء و عدم دسترسی است واگر قرار باشد هر کس بتواند با حضرت ارتباط داشته باشد و ارتباط را به اطلاع همه برساند خلاف مصلحت و فلسفه غیبت عمل شده است.

ثانیا: حضرت با این فرمایش خود یک قاعده کلی را برای شیعیان بیان می‌کند و آن این که اصل اولی در ادعای ملاقات کذب و دروغ است مگر این که خلاف آن ثابت شود همانند اصل طهارت و اصل حلیت که اصل اولیه در تمام اشیاء پاکی و حلیت است مگر آن که نجاست و حرمت آن ثابت شود.

موفق باشید

گروه پاسخ به شبهات

مؤسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)