روایت امام باقر(ع) در مورد یاران منجی دوازدهم
پیشواى پنجم علیه السلام در توصیف یاران حضرت مهدى علیه السلام که در زمان غیبت، خود را براى شرکت در قیام جهانى آن حضرت آماده مىکنند، به ابو خالد کابلى فرمود:
«من به گروهى مى نگرم که در آستانه ظهور از طرف مشرق زمین به پا مىخیزند. آنان به دنبال طلب حق و ایجاد حکومت الهى تلاش مى کنند. بارها از متولیان حکومت اجراء حق را خواستار مىشوند، امّا با بى اعتنایى مسئولین مواجه مى شوند. وقتى که وضع را چنین ببینند، شمشیرهاى خود را به دوش مى نهند و با اقتدار و قاطعیت تمام در انجام خواسته شان اصرار مى ورزند تا این که سردمداران حکومت نمى پذیرند و آن حق طلبانِ ثابت قدم، ناگزیر به قیام و انقلاب مىگردند و کسى نمى تواند جلوگیرشان شود. این حقجویان وقتى که حکومت را به دست گرفتند، آن را به غیر از صاحب الامر علیه السلام به کس دیگرى نمى سپارند. کشته هاى اینها همه از شهیدان راه حق محسوب مى شوند.»
در اینجا امام باقر علیه السلام به ابو خالد کابلى جمله اى زیبا فرمود که مى تواند نصب العین همه منتظران لحظات ظهور باشد.
آن حضرت فرمود: «اَما اِنِّى لَوْ اَدْرَکْتُ ذلِکَ لاَءَسْتَبْقَیْتُ نَفْسى لِصاحِبِ هذَا الاْءَمْرِ(غیبت نعمانى، ص ۲۷۳٫) ؛
مطمئنا بدان! اگر من آن روزگاران را درک کنم، جانم را براى فداکارى در رکاب حضرت صاحب الامر علیهالسلام تقدیم مى دارم.»
امام در مورد یاران امام زمان علیه السلام فرمود: به خدا سوگند! ۳۱۳ نفر یاران مهدى علیه السلام مى آیند که پنجاه نفر از آنان زن مىباشند و بدون هیچگونه وعده قبلى در شهر مکه گرد هم جمع مىشوند.
امام پنجم علیه السلام در مورد استقامت و استوارى یاران حضرت مهدى علیه السلام به آیه اى از قرآن استناد کرد و در تفسیر آیه «فَاِذا جاءَ وَعْدُ اُوْلهُما بَعَثْنا عَلَیْکُمَ عِبادا لَنا اُولى بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ وَ کانَ وَعْدا مَفْعُولاً»( اسراء / ۵٫) ؛
«هنگامى که نخستین وعده فرا رسد، گروهى از بندگان پیکارجوىِ خود را بر ضد شما برمى انگیزیم [تا شما را سخت درهم کوبند و براى به دست آوردن مجرمان] خانه ها را جستجو مى کنند و این وعده اى است قطعى.» فرمود:
«این بندگان پیکارجو و مقاوم که به طرفدارى از حق به پا مى خیزند، همان حضرت قائم و یاران وفادار او هستند.»( تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۲۸۱٫)