سر درس امامت ۷۶ (ولایت تکوینی امام در روایات ۶)

همه می دانیم که زیارت جامعه کبیره میراث گرانبهای امام هادی علیه السلام است؛ میراثی که عامل دوری ما از مرگ جاهلیت است زیرا کاملترین دانشگاه امام شناسی در همین زیارت نامه محقق شده است. در متن این زیارت بلند – که سند آن در اوج استحکام و قوت است (ر.ک: ادب فنای مقربان، ج ۱، ص ۸۷) – توجه ویژه ای به مساله ولایت تکوینی داشته است. در ادامه به دو مورد از فرازهای آن اشاره می نمائیم:

«خداوند تنها به واسطه شما شروع کرده است و تنها به واسطه شما خاتمه میدهد و تنها به واسطه شما باران را می باراند و تنها به واسطه شما آسمان از قرار گرفتن بر روی زمین (و در نتیجه نابودی نظام هستی) باز می ماند مگر به اذن الهی، و تنها به واسطه شما غمها از بین می رود و تنها به واسطه شما سختی ها از میان برداشته می شود.» (من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۶۱۵)

در فراز دیگری می خوانیم: «من به شما پناه آورده ام، زائر شما هستم، به قبرهای شما پناه آورده ام، از شما طلب شفاعت در پیشگاه خداوند متعال دارم و و به واسطه شما به او تقرب می جویم، و شما را جلودار تمام درخواست ها، نیازها و اراده هایم مقدم می نمایم، در تمام احوال و امور خود چنین می کنم … و تمام این امور را به شما واگذار می کنم.» (همان، ص ۶۱۴) ناگفته پیداست که اگر امامان معصوم علیهم السلام صاحب مقام ولایت تکوینی در حدی گسترده نباشند گفتن این جملات تماما لغو و بیهود خواهد بود بنابراین بدون شک می توان با استناد به این جملات بلند، مراتب قابل توجهی از ولایت تکوینی را برای ایشان به اثبات رسانید.