سر درس امامت ۸۷ (شفاعت، اولین نتیجه ولایت تکوینی ۲)

در اعتقاد اصیل شیعه، چهارده معصوم علیهم السلام در قیامت واجد مقام شفاعت بوده و در زمره کسانی هستند که به آنها اذن شفاعت داده شده است.

در حدیث مفصلی در خصوص مقام شفاعت حضرت زهرا سلام الله علیها از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می خوانیم: «چون روز قیامت شود دخترم فاطمه بر ناقه‏اى از ناقه‏هاى بهشت بمحشر رو کند … و بر سمت راستش هفتاد هزار فرشته باشد و بر چپش هفتاد هزار فرشته و جبرئیل مهار آن ناقه را گرفته و به بانگ بلند فریاد کشد «دیده بر هم نهید تا فاطمه دختر محمد بگذرد» در آن روز پیغمبر و رسول و صدیق و شهیدى نماند جز آنکه همه دیده بر هم نهند تا فاطمه بگذرد و خود را برابر عرش پروردگارش جل جلاله رساند … بناگاه از طرف خداى جل جلاله در رسد که اى حبیبم و زاده حبیبم از من بخواه تا عطا شوى و شفاعت کن تا پذیرفته گردد … میگوید معبودم! سیدم! ذریه و شیعیان و شیعیان ذریه‏ام و دوستانم و دوستان ذریه‏ام را دریاب؛ از طرف خداى جل جلاله ندا رسد: «کجایند ذریه فاطمه و شیعیان و دوستان او و دوستان ذرارى او» و آنان در میان فرشتگان رحمت پیش آیند و فاطمه رهبر آنها گردد تا آنها را وارد بهشت کنند.» (بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۲۱۹)

آری تنها با پذیرش ولایت تکوینی این انوار مقدس است که می توان حقیقت تاثیر گذاری آنها در صحنه محشر و نیز مقام بلند شفاعت ایشان را درک نمود.