مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس امامت ۸۶ (شفاعت، اولین نتیجه ولایت تکوینی ۱)

۸۶

بحث مفصلی که در خصوص ولایت تکوینی امام دنبال نمودیم می تواند ما را به نتایجی مهمی که از اعتقادات راسخ شیعیان است رهنمون سازد، اولین نتیجه ای که می توان از مساله ولایت تکوینی استخراج کرد مساله «شفاعت» است.

شفاعت یعنی «واسطه شدن یک مخلوق، میان خداوند و مخلوق دیگر، در رساندن خیر یا دفع شر، خواه در دنیا و خواه در آخرت» (سید مرتضی، رسائل، ج۲، ص۲۷۳)

در اصل اینکه برخی مخلوقات الهی مانند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در آخرت بندگان خدا را شفاعت می کنند هیچ مسلمانی – خواه شیعه و یا سنی – تردید ندارد. زیرا به تصریح قرآن عده ای در قیامت اجازه شفاعت کردن دارند آنجا که می فرماید: «یَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَهُ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ، در روز قیامت هیچ شفاعتی نفع نمی بخشد مگر شفاعت کسانی که خدای رحمن به آنها اذن دهد» (طه: ۱۰۹)

به همین جهت است که حدیث معروف نبوی در مسجد النبی هنوز هم با وجود استقرار تفکر وهابیت در آن سامان زیبنده دیوار مسجد است که فرمودند: «اُعطیتُ الشفاعه، فادّخرتُها لاهل الکبائر من أُمّتی؛ شفاعت به من ارزانی شده است و آن را برای گنهکاران امت خود نگاه داشته‌ام» (مسند احمد: ج ۱، ص ۳۰۱ و سنن نسائی ج ۱، ص ۲۰۹)

صرف نظر از تبیین شرایط شفاعت کننده و شفاعت شونده – که در بسیاری از کتب از آنها سخن گفته شده است – آنچه مد نظر ماست تبیین رابطه «شفاعت» و «ولایت تکوینی» است. از این منظر باید گفت: ناگفته پیدا است که شفاعت در عرصه محشر «امری خارق العاده است که به اذن الهی توسط برخی بندگان او محقق می شود» بنابراین بدون شک شفاعت یکی از تجلیات روشن ولایت تکوینی اولیاء الله است.

 

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.