مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس امامت نکته ۱۶ (امامت ابراهیم، لوط، اسحاق و یعقوب در سوره انبیاء)

 

۱-۱

  1. در نکات قبلی در محضر آیه ابتلاء (سوره بقره آیه ۱۲۴) بودیم و دست کم سه پیام را از این آیه شریفه در مورد «امامت عامه» استفاده کردیم (برتری امامت بر نبوت، عصمت امام در تمام عمر و انتخاب انحصاری امام تنها به دست خداوند متعال) در این نکته و چند نکته بعدی به محضر آیه دیگری از قرآن مشرف می شویم.
  2. خداوند متعال در سوره انبیاء (آیات ۷۱ تا ۷۳) پس از اینکه در آیاتی چند سخن از ابراهیم، لوط، اسحاق و یعقوب به میان آورده، برخی زوایای زندگانی ایشان را تبیین می کند، می فرماید: «آنان را امامانی قرار دادیم که به فرمان ما [مردم را] هدایت مى‏ کردند، و انجام دادن کارهاى نیک و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات را به آنان وحى کردیم، و آنان تنها ما را عبادت می کردند.»
  3. از آیه شریفه معلوم می شود که ابراهیم، لوط، اسحاق و یعقوب علاوه بر اینکه در مقام نبوت بوده اند، به مقام امامت نیز رسیده اند.
  4. بدون شک «امامت» این چهار پیامبر الهی مقام و جایگاهی مستقل از «نبوت» آنهاست زیرا چنانچه پیشتر از اولین آیه ابتلاء استفاده کردیم مقام امامت مقامی برتر از نبوت است.
  5. در این آیه شریفه صفاتی برای امامت ذکر شده است که می توان آنها را از ویژگی های کلی این جایگاه و به تعبیری از خصوصیت های امامت عامه محسوب کرد.

در نکات بعدی به تشریح مختصر این ویژگی ها پرداخته می شود.

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.