مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس امامت ۲۶ (امام و ضرورت انجام تمامی کارهای شایسته سومین پیام سوره انبیاء ۳)

 ۱۵-۱

  1. آنچه به عنوان پیام سوم از آیه ۷۳ سوره انبیاء استفاده نمودیم به صورت خلاصه این بود که: «امام توسط وحی تسدیدی که به او می شود از عالم بالا تائید شده عزم راسخ و پولادینی می یابد، در نتیجه از هیچ عمل خیری فروگذار نکرده بلکه ضرورتا به عصمتی حداکثری می رسد»
  2. آیا این وحی تسدیدی از ارزش عصمت امام نمی کاهد؟ آیا اگر به ما هم وحی تسدیدی می شد و هاتفی از عالم غیب پرده ها را کناری می کشید و حقیقت را در گوش ما زمزمه می کرد ما هم به تمامی اعمال خیر روی نمی آوردیم؟ آیا چنین عصمتی به معنای «جبر بر عصمت» نیست؟ و اگر هست چه فایده و ثمره ای در آن وجود دارد؟
  3. با کمی دقت در سوالات فوق متوجه می شویم که در اصل دو سوال وجود دارد: ۱- آیا وحی تسدیدی به امام و در نتیجه ضرورت عصمت در شخص او – که توسط خدا صورت پذیرفته – کار حکیمانه ای است؟ این سوال از فلسفه و «حکمت» وحی تسدیدی و عصمت امام می پرسد؛ ۲- آیا عصمت امام که با توجه به توضیحات قبلی امری ضروری و تخلف ناپذیر است، به معنای مجبور بودن امام بر عصمت نیست؟ این سوال از جبری یا اختیاری بودن عصمت می پرسد. به هر روی در این نکته به پاسخ سوال اول پرداخته، در نکته بعد سوال دوم را پاسخ خواهیم گفت.
  4. در خصوص حکیمانه بودن وحی تسدیدی به امام می توان به دو نکته از آیه شریفه توجه نمود:

الف. چنانچه در آیه شریفه ملاحظه می شود خدای متعال این وحی تسدیدی را به خودش نسبت داده، می فرماید «اوحینا» (ما وحی کردیم) بنابراین قبل از هر تحلیلی باید توجه کنیم که انجام دهنده این کار خدای متعال است – خصوصا که با ضمیر متکلم مع الغیر «نا» (ما) تعبیر شده است – خدائی که حتی اگر ما وجه حکمت افعالش را نشناسیم، بدون شک تمام کارهای او حکیمانه است. به همین دلیل است که در قرآن کریم بیش از ۳۰ مرتبه خود را به «حکمت» توصیف نموده است.

ب. در انتهای آیه مورد بحث می فرماید «و کانوا لنا عابدین» (امامان فقط پرستش کنندگان ما بودند) این تعبیر در واقع پرده از حکمت وحی تسدیدی به امام بر می دارد. اگر به امام وحی تسدیدی می شود و قلب او با نور الهی تائید می گردد تا به انجام تمام اعمال خیر توفیق یابد این همه به خاطر «عبودیت» و بندگی اوست؛ او خودش این لیاقت را کسب نموده است و با پرهیز از عبادت غیر خدا این شایستگی را در خود ایجاد نموده تا خداوند متعال چنین فضیلتی را نصیب او گرداند. بنابراین فعل خدا محکم است و عمل او در وحی تسدیدی به امام سرشار از حکمت.

در نکته بعد به پاسخ سوال دوم خواهیم پرداخت.

اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.