مهدویت"منجی"امام زمان"موعود"انتظار"متن و عکس مهدوی"شعرمهدوی"مدعیان دروغین مهدویت"انتظار"منتظر"شعرمهدی

سر درس امامت ۲۳ (وحی تسدیدی به امام دومین پیام سوره انبیاء ۳)

۱۲-۱

 

  1. در نکته قبل بیان شده که وحی تسدیدی ارتباط روحانی امام با خدای سبحان است؛ ارتباطی عمیق که موجب تائید، قوت قلب و استحکام امام در انجام وظایف امامت می شود و در عین حال او را از انسانهای عادی متمایز می سازد. بر اساس همین ارتباط است که شخصیت آسمانی امام شکل می گیرد و رابطه او با عالم غیب و معنا برقرار می شود.
  2. این همه را می توان از آیه ۷۳ سوره انبیاء برداشت نمود آنجا که می فرماید: «اَوْحَیْنا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاهِ وَ إیتاءَ الزَّکاه» (انجام دادن کارهاى نیک و برپا داشتن نماز و پرداخت زکات را به آنان وحى کردیم)
  3. برای توضیح بیشتر لازم است دقت خود را بالاتر ببریم در آیه مورد بحث «اوحینا الیهم فعل الخیرات» داریم، نه «اوحینا الیهم ان یفعلوا الخیرات» این دو تعبیر هر چند در فارسی به یک شکل ترجمه می شوند اما در زبان عرب تفاوتی دقیق دارند؛ تعبیر اول – که در حقیقت اضافه مصدر صریح به معمول خودش است و در آیه به کار رفته است – به معنای تحقق عینی تمام خیرات و خوبی هاست، اما تعبیر دوم – که در حقیقت در آن از مصدر موول استفاده شده است و در آیه نیامده است – دلالتی بر معنای تحقق خارجی خوبی ها ندارد. (ر.ک: علامه طباطبائی، المیزان، ج ۱۴، ص ۳۰۵)
  4. برای مثال اگر رضا فرد نیکوکاری باشد و مثلا مدرسه ای ساخته باشد در مورد او گفته می شود «یعجبنی احسانک» یعنی از این نیکوکاری تو که آن را انجام دادی شگفت زده شدم، اما اگر او فرد بخیلی باشد که کار نیکو نمی کند در موردش گفته می شود: «یعجبنی اَن تحسن» که در واقع به این معناست که اگر احسان می کردی من شگفت زده می شدم. (دقت شود)
  5. حال به آیه بازمی گردیم؛ آیه تعبیر را به صورت اول – یعنی اضافه مصدرِ صریح به معمولش – قرار داده است بنابراین می توان در ترجمه تفسیری آن اینچنین گفت: کارهای شایسته ای که امامان انجام می دهند و همه آنها در خارج تحقق عینی دارند – مانند اقامه نماز و پرداخت زکات – تماما توسط خداوند متعال به آنها وحی شده است.
  6. روشن است که این وحی، وحی تسدیدی است و فراتر از وحیی است که به انبیاء می شود، این وحی ارتباطی عمیق با عالم بالاست به گونه ای بر اساس این ارتباط عمیق هر کار خیری به صورت قطعی از امام سر می زند. به راستی امامی که مقامی برتر از انبیاء دارد و تمام حقایق عالم معنا را با وحی تسدیدی مشاهده می کند چگونه ممکن است از انجام کارهای شایسته دریغ نماید؟!
اشتراک گذاری

ارسال یک دیدگاه

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.