اشعار علامه میرجهانی با موضوع امام زمان(عجل الله)

یا رب زغمش تا چند اشکم ز بصر آید
بنشسته سر راهش ، شاید  ز سفر آید

تا چند بنالم زار  شب تا سحر از هجرش

کوکب شِمُرم هر شب ، شاید که سحر آید

هر دم که رخش بینم خواهم دگرش دیدن

بازش نگرم شاید یک بار دگر آید

از دیده نهان اما اندر دل من جایش

او را طلبم هر شب شاید که ز در آید

با کس نتوانم گفت من راز درون خویش

کز درد غم هجرش دل را چه به سر آید

می سوزم و می سازم از درد فراق اما

تیر غم او بر دل افزون ز شمَر آید

“حیران” به فغان تا کی با محنت و غم همدم

یارب نظری کان شاه از پرده بدر آید

___________________________________________________

در دل خود کشیده ام نقش جمال یار را

پیشه خود نموده ام حالت انتظار را

ریخته دام ودانه شه از خط وخال خویشتن

صید نموده مرغ دل برده از او قرار را

سوزم وسازم از غمش روز وشبان بخون دل

تا که مگر ببینم آن طرّه مشکبار را

دولت وصل او اگر یکشبی آیدم بکف

شرح فراق کی توان داد یک از هزار را

چشم امید دوختن درره وصل تابکی

برده شرار هجر او از کفم اختیار را

ایمه برج معدلت پرده زچهره برفکن

شوی زچشم عاشقان زآب کرم غبار را

سوختگان خویشرا کن نظر عنایتی

مرهمی از کرم بنه ایندل داغدار را

حیرانرا از جلوه ای از رخ خویش مات کن

تا رهد از خودی خود ترک کند دیاررا