1. در درس های پیشین مساله «وجود مهدی موعود» علیه السلام را از منظر کتب روائی اهل سنت مورد بررسی قرار دادیم؛ در درس های پیش رو این مساله را از منظر کتب روائی شیعه تبیین خواهیم نمود. در این درس مقدمه ای را یاد آور می شویم که در ضمن آن اهمیت روایات شیعه در مقابل روایات اهل سنت تبیین می گردد.
2. بطورکلی احادیثی که از طرق شیعه روایت شده در مقایسه با روایات اهل سنت اعتبار بیشتری دارند و این مساله را با سه دلیل می توان ثابت نمود:

اولا از عصر حضرت رسول اکرم (ص) تا به حال کتابت حدیث، ضبط و حفظ آن در بین شیعیان منقطع نشده و هم اکنون بعضی از کتبی که در نیمه اوّل و دوّم هجرت نوشته اند موجود و محل مراجعه است این در حالی است که به تصریح تاریخ، اهل سنت تا سال ۹۹ هجری و در عصر عمر بن عبد العزیز – از خلفای بنی امیه – از کتابت حدیث منع می نمودند.

ثانیا عموم روایات شیعه از ائمه اهل بیت علیهم السلام که علم و زهد و تقوی و فضیلت ایشان نزد شیعه و سنی مسلّم است، اخذ شده است در حالی که بسیاری از روایات اهل سنت از صحابه نقل شده است صحابه ای که حتی اگر انسانهای صالحی باشند معصوم نبوده و از خطا در امان نیستند.

ثالثا جهت دیگری که روایات شیعه را در بالاترین درجه اعتبار قرار داده و در حقیقت پشتوانه این روایات است، احادیث متواتر ثقلین و احادیث سفینه و روایات دیگری است که مسلمین را به امامان معصوم ارجاع داده اند و قول ایشان را حجت و اخذ از ایشان را امان از ضلالت معرفی کرده اند.

بنابراین با رجوع به میراث روائی شیعه «وجود امام عصر» علیه السلام با اطمینانی بیشتر و با آرامشی راسخ تر به اثبات می رسد به همین جهت در درس های بعدی نظری کوتاه به این روایات بلند و مفصل خواهیم داشت.